Lilith

Witajcie Kochani!

Czas, żebym ja także podsumowała to, co nabroiłam w Lustrach.
Przyznam się Wam, że trochę się obawiałam Mistrzowania, ale z drugiej strony korciło mnie strasznie żeby spróbować. No i z tego co widzę w Waszych wypowiedziach wnioskuję, że nie było tak najgorzej. Cieszę się niezmiernie, że zaakceptowaliście nas, a gra w Lustrach sprawiła Wam przyjemność.

Pewnie nic by z tego nie wyszło, gdyby mnie Kabasz nie podszedł i nie zmotywował. Dziękuję Ci Kabaszku za przegadane wieczory, w czasie których knuliśmy z niekłamaną frajdą, jak ubarwić przygodę BG i jak zadbać, żeby nasze owieczki się nie nudziły. Dziękuję za dyskusje nad dziesiątkami pomysłów, za wskazówki, wsparcie, a czasami za kubeł zimnej wody na rozpalony łeb. Nawet sobie nie wyobrażacie, jak ten gość potrafił mi dodać otuchy w trudnych momentach, a równocześnie utrzymać w karbach moje zapędy do przeciągania niektórych scen.

Dziękuję też Wam moi mili za to, że z Waszym udziałem udało się stworzyć przygodę, którą zapamiętam chyba do końca życia. Dziękuję za Waszą chęć do współpracy, za to, że włożyliście mnóstwo zapału i własnej inwencji we wspólne opowiadanie historii Sali Luster. Za każdym razem, w każdej kolejnej turze z równą niecierpliwością i ciekawością czekałam na Wasze posty.

Przepraszam Was wszystkich Kochani, że musiałam Was opuścić zanim sesja dobrnęła do finału. Wierzcie mi, że zrobiłam to z ogromnym bólem serca. Czasem po prostu życie się tak układa, że coś trzeba poświęcić. Padło na Salę Luster.

Prowadzenie tej sesji, to była jedna z tych rzeczy po zakończeniu których człowiek na chwilę zamiera zdziwiony, że to już, po czym otrząsa się i z uśmiechem jak banan na pyszczysku ryczy pełną piersią, niczym Osioł ze „Shreka”:

„JA CHCĘ JESZCZE RAZ!!!”

 

__________________
"Niebo wisi na włosku. Kto wie czy nie na ostatnim. Kto ma oczy, niech patrzy. Kto ma uszy, niech słucha. Kto ma rozum, niech ucieka" (..?)