Latilen

Szurum, burum, płachta zsunęła się z armaty.
- Pani, może ja pomogę... - Kastus podniósł dłonie, aby oswobodzić Dru z łańcucha, ale te pod wpływem kilku jej sprawnych ruchów same spadły. Bez magii, bez sztuczek. Chociaż nie, techniczna sztuczka to też sztuczka.
- Ja ci zaraz... !!!- dobrze, że kapłana nie zawodził refleks, bo mógłby nie zdążyć złapać wściekłej Dru w pół za pas rzucającej się w stronę Morgana. Widocznie nie spodobał jej się bezpośrednio-mentorski sposób serwowania prawdy.

Kastus myślał, że uspokojenie przełożonej potrwa długo i będzie go kosztowało wiele nerwów. Jednak propozycja Sabrie zadziałała lepiej niż kubeł zimnej wody. Dru spoważniała.
- Kastus, postaw mnie. - powiedziała zimno.
Kapłan wykonał polecenie zaskoczony zachowaniem gnomicy.
Tak sprawnym kopnięciem przysunęła sobie skrzynię, żeby nie odstawać zbytnio wzrostem od reszty wlazła na nią.

- To cacko - mówiła mentorskim, fachowym głosem - ma najcięższe elementy odlewane w całości, aby zapobiec pęknięciom wewnętrznym materiału. Jeśli nawet bym wam pozwoliła ją rozmontować to i tak lufę trzeba by było przewozić wozem zaprzęgniętym w ciężkie konie. - prychnęła. - To samo z łóżem. - wzruszyła ramionami. - Dlatego odpada. Już nie wspominając, że składanie i rozkładanie tej armaty to kilkugodzinna robota dla odpowiednio przeszkolonych kapłanów fachowców. Profesjonalizm i doświadczenie to jest misterna robota, nie przerzucanie łajna widłami. - rzuciła okiem na Kastusa. - Od amatorów są już tylko gorsi początkujący mechanicy, którzy myślą, że już coś umieją. Wszyscy psuje jesteście. - na te słowa kapłan opuścił smętnie głowę.

Wyszarpnęła z lufy butelkę i napiła się z gwinta.
- Spokojnie, to tylko sok malinowy. - rzuciła widząc minę podwładnego. - Odeszła mi ochota na alkohol.
Kastus mruknął cicho.- Akurat uwierzę.
A gdy Dru przeszyła go wzrokiem, dodał pospiesznie.
-Sok malinowy, dobry pomysł pani. Dobrze na kaca robi.

 

__________________
"Women and cats will do as they please, and men and dogs should relax and get used to the idea."
Robert A. Heinlein