| - Nie klnij, kmiocie.- burknął Wilhelm zrównując się z Jakuszynem. Kislevita widział tylko ruiny miasta, przez które przeszła bitwa: Wilhelm widział nieumarłe miasto, pełne pośmiertnych drgawek. Szabrowników, dezerterów, niedobitków, maruderów, umierających żołnierzy i przerażonych mieszkańców. A gdzieś tam, był cel jego podróży. Zmrużył szare oczy, poprawiając szeroki kapelusz. Ludzie, raczej resztki ludzi. Przerażeni, przygnębieni, przybici. „Wyglądają jak szczury”- pomyślał Wilhelm.
Droga było trudna i upokarzająca: niemal co noc budził się przerażony. Koszmary ciągle go nie opuszczały, ale polubił je: pozwalały mu nie bać się dnia. Nie raz i nie dwa patrzył w oczy wampira bez strachu, bo wiedział że to nic w porównaniu z tym co przeżyje w nocy: wspomnienia straszliwych dni tułaczki po przeklętych ziemiach.
Twarz Wilhelma był jak zawsze niewzruszona: szare oczy, prosty nos, zaniedbane, choć może kiedyś przystojne rysy twarzy. Szerokie barki opasywał ciężki płaszcz, spod którego widniał półtorak. Na długi, poplątanych czarnych włosach spoczywał stary, zniszczony kapelusz. Jednym słowem: bardzo nie po szlachecku, ale Wilhelm nie był szlachcicem. William can Canoe był szlachcicem, ale to było dawno i kto inny.
„Co za czasy, żeby von Helm zadawał się z taką hałastrą” pomyślał. Znał go jeszcze jako William… czy von Helm wie kim jestem? Na pewno wie co się stało… wiec wie, inaczej miałby mnie za zmarłego. Czy jak niemal każdy uzna mnie za obłąkańca?
Pijany Kislevita, napuszony rycerz i żałosny łowca głów… Wilhelma nie interesowały pieniądze. Nie musiał kupować gorzały, udowadniać swej wyższości ani zarabiać w ten sposób na życie. Zgodził się bo von Helm był jego przyjacielem… i miał nadzieje znaleźć tu niedobitki armii chaosu, i kontynuować zemstę. Zemstę za Williama.
__________________
Chcesz grać,a le nie znasz systemu WFRP II?
Szkoda, co?
Wal na 7704220 i opowiedz o postaci, zmienimy ja na liczby! |