| Ja zgadzam się z Wiktorem Suworowem. Hitler nie miał szans pokonać ZSRR, przynajmniej nie samym podbojem. Jego jedyną szansą według mnie było pozbawienie Sowietów przywództwa. Póki Stalin trzymał władzę, a NKWD trzymało armię i społeczeństwo w ryzach to Niemcy nie mieli środków i ludzi do pokonania ZSRR. Co do ataku Japonii, to też bez przesady. Japończycy nie ruszyli się gdy Niemcy mieli największe sukcesy, nie ruszyli by się nawet gdyby Niemcy zajęli Moskwę i Leningrad (Stalingrad nie był wielkim i ważnym miastem). Armia Kwantuńska liczyła 2 mil ludzi. A musiała okupować teren od filipin przez indochiny francuskie po Koreę. Wciąż też walczyła z Chińczykami i Wietnamczykami. Poza tym Armia Kwantuńska nie mogła się równać pod względem wyposażenia z Armią Czerwoną o czym się przekonali w '39.
Co do przemysłu Radzieckiego, to mógłby go nie doceniać sam Hitler, ale już nie jego generałowie. Przypominam, że od '33 regularnie jeździli oni do ZSRR na poligony i na wizytacje fabryk. Wszystkie czołgi projektowane do odrzucenia przez Hitlera traktatu wersalskiego były wytwarzane w Związku Radzieckim.
Jeśli chodzi o umocnienia, to Stalin kazał je rozebrać. Tak więc wszystkie bitwy (poza Leningradem i Sewastopolem) odbywały się na umocnieniach polowych, tak więc żadna różnica, czy walczyli w okopach na Ukrainie, czy na nizinie rosyjskiej, czy też w kraju krasnojarskim.
I wreszcie koronny argument, że Niemcy nie mogły pokonać ZSRR to linie zaopatrzenia. Nawet nie trzeba pisać, wystarczy spojrzeć na mapę. To było bez sensu. To, że żołnierze niemieccy doszli tak daleko to była kwestia zaskoczenia, przejęcia materiałów od Rosjan, wyszkolenia i dyscypliny i rozpędu.
Tak więc myślę, że Hitler zaatakował, bo nie miał wyboru. Zaatakował z niedostateczną siłą, zaatakował uwikłany w wojnę na zachodzie, zaatakował bez pewnych sojuszników i... miał nadzieję, że Rosjanie się załamią jak w czasie I WŚ. |