Johny

Przez cały czas szedł za zwiadowcą Eckhardem a gdy tylko jakiś przechodzień na dłużej zawiesił na nich wzrok, wystarczyło aby Jerik tylko na chwilę spojrzał ze swoją kamienną miną, dymiącym cygarem i pustym wzrokiem aby delikwentom nagle ziemia wydała się wyjątkowo ciekawym obiektem obserwacji. Szedł bardzo pewnie i nie omijał ludzi bo to oni omijali jego. Gdy jednak wchodzili w małe lub większe zbiegowiska, torował sobie drogę barami lub rękami, jednak z reguły jednak gdy w tłumie widoczna stała się "Twoja kolej" ludzie sami schodzili z drogi więc zarówno Jerik jak i Eckhard szybko doszli do wskazanego kupca. To towarzysz Jerika pytał o wszystko a żołnierz oparł się jedną nogą o jakiś stołek, wypuścił chmurę dymu z długiego jeszcze cygara i zmierzył wzrokiem kupca, słuchając tylko. Gdy wskazał im drogę, dalej szedł za zwiadowcą, przyglądając się chwilę jego łukowi i zastanawiał się czy dobrze umie się nim posługiwać. Byli już niedaleko, a przynajmniej tak im się zdawało, Jerik zaczął się rozglądać bo opustoszałej ulicy i domach, bo jak dotąd nie zdarzyło im się iść ulicą na której nie kręciłoby się mniej niż kilkanaście osób, tutaj nie było nikogo...przymrużył oczy i wypuścił dym z ust i właśnie ten moment wybrali sobie napastnicy na zaczepkę. Jerik zatrzymał się, zwiadowca zresztą też. W chwilę byli już okrążeni. Narazie nic nie robił, podobnie jak Eckhard na którego spojrzał kantem oka. Nie wiedział czy tamten zaraz narobi w portki czy po prostu czeka na rozwój wydarzeń. Znów spojrzał na napastników a gdy ten przed nimi "wygłosił mowę" Jerik patrzył mu w oczy pssst splunął na ziemię przez zaciśnięte usta a potem powiedział tylko jedno słowo. W dodatku było to jedyne słowo które wyszło z jego ust odkąd wyszli z kancelarii burmistrza
-plecami...
Powiedział to cicho i jak zwykle sepleniąc lekko, przez cygaro w ustach. Podpowiedział zresztą towarzyszowi co ma robić, bo sam ustawił się przodem do tych od frontu. Gdy to zrobił, zadziałała już czysta rutyna- Najpierw ocenił wzrokiem który najbardziej rwie się do walki, który wygląda na tchórza, który może być przywódcą i który jest najlepiej wyposażony. Doszedł do wniosku że ten który mówił, to musi być przywódca bandy, w dodatku stał troszkę przed swoimi kompanami ujawniając swoją pozycję w bandzie. Jerik nie zwlekał. Uśmiechnął się lekko, cynicznie i arogancko po czym wyjął z pochwy jednoręczny miecz. Teraz zadziałał bardzo szybko, złapał go oburącz i uniósł nad głową, podnosząc prawą nogę i dosłownie rzucił nim z całej siły w oprycha którego uznał za przywódcę dodatkowo naparł prawą nogą o ziemię aby zwiększyć impet rzutu. Zrobił to celowo. Wiedział że COŚ TAKIEGO na pewno złamie ich morale a już na pewno oszołomi na chwilę. To miało dać czas jego kompanowi na dobycie łuku lub jakiejś innej broni i przygotowanie się. Sam Jerik, ze stoickim spokojem uniósł ręce nad głowę ponownie. Tym razem jednak uchwycił sporą rękojeść i z głośnym szczękiem, powoli i po długim wydawałoby się czasie, dobył dwuręczny miecz który ułożył wygodnie w rękach i stanął w pozycji szykując się na walkę z grupą przeciwników. Cały czas patrzył na napastników, ale przez brak zaufania był bardzo czujny również na swoje tyły bo nie mógł być pewien że jego kompan sobie poradzi