Ten pokój jest mój. Poniżej domalowana była jeszcze jakaś ksywa czy nazwisko... W zasadzie teraz ten pokój był jego, choć ani napis, ani tym bardziej książki nie były jego... Poza plecakiem, w którym mieściło się całej jego życie; nic tu nie było jego... Pogapił się jeszcze bez sensu w sufit i równie bez sensu po raz setny wściekł się na "bum, bum, bum" za ścianą. Sąsiedztwo speluny miało jednak dobre strony - cena wynajmu była racjonalnie niska, nikt, nic nie chciał widzieć i nikt o nic nie pytał, a końcówka sieci miała dostatecznie dużo adresów...

Jak neoheroina w żyły narkomana tak ja wpływam w świat bitów i bodów... Elektroniczny impuls został wysłany i teraz jestem wolny... Jestem wszędzie i nigdzie... Moja jaźń przeskakuje pomiędzy sieciami korporacji, zatrzymuje się na wieczność spoglądając na lodowe mosty... Jestem szybszy niż crawlery przeszukujące sieć... Jestem wolny... Tak jak TY nigdy wolny nie będziesz...

Kilka szybkich odpowiedzi na maile, kilka pinportów o niczym. Nadchodziła godzina policyjna - ludzie uciekali do domów, klubów, spelun... Ilość operacji jaką musiały wykonać serwery dramatycznie wzrastała...

Kilkanaście komend...

Serwer klubu "Firefax" właśnie się zawalił... Ups. Zemsta najlepiej smakuje podana na zimno... Mogli go wpuścić dwa tygodnie temu, nie musiałby spierdalać do kanałów, przed godziną policyjną... Co z tego, że wpuszczają tylko pełnoletnich? Posprzątał za sobą resztki bitów i zniknął z sieci...