| Mundoc
Wraz z pojawieniem się dużej ilości światła wyszły na jaw nowe, acz równie ciekawe cechy wyglądu pana Mundoca. Jest on, jak było wiadome młodzieńcem na oko wręcz chłopcem nie starszym nad dwadzieścia wiosen. Nie ciężko poznać, że raczej nie grzeszy wzrostem, choć nie jest karłem, ani nawet kurduplem. Włosy jego, koloru słomy idealnie wręcz pasują do żółtego kubraku, brązowych spodni, zielonej peleryny i kapelusza z czerwonym piórkiem. Cóż, być może wygląd ten wzbudza pewien rodzaj rozbawienia wśród zabijaków różnej maści, lecz z pewnością jest szczytem miejscowej mody. Pan Mundoc zdaje się czuć w tym stroju jak w drugiej skórze, znaczy zupełnie naturalnie, jedynie niewygodna i mocno sfatygowana torba sprawia mu trochę kłopotu mimo, iż obecnie grzecznie spoczywa pod stołkiem właściciela. Ostatnim co zapewne przykuwa uwagę bystrych panów, są długie zwinne palce młodzieńca.
Och! A może grywa pan również w karty? - to mówiąć pan Mundoc wyciągnął talię zza pazuchy i uśmiechając się szeroko uczynił z nich most w powietrzu, robiąc tym samym sporo szumu i lekkiego wiatru. |