| Miły wieczór zawsze szybko się kończy, to norma. Już przyzwyczaiłam się, że wszystko co dobre to jedynie ułamek tych złych rzeczy co spotykają nas na co dzień. Smutno mi, że Robert znowu nabroił i ma przechlapane u dyra. Może da mu to w końcu do myślenia? Dobrze, że nikomu nic się właściwie nie stało.
Przejazd do szkoły był ponury, wycieraczki pracowały ostro by zebrać wodę z szyby. Położyłam dłoń na ręce Roberta i uścisnęłam. Chyba potrzebuje mojego wsparcia teraz bardziej niż przedtem. Może nawet odkryjemy w nim jakieś nowe talenty artystyczne?
Lekcje to katorga, historia była bardziej nudna niż kiedykolwiek. Przywitałam się z wszystkimi, jakaś miłą pogawędka a tu zaraz nuuuuudyyyyy. Jak na złość nie było dziś absolutnie żadnych interesujących lekcji.
Wszyscy w koło mówili o dziwnych rzeczach które się ostatnio dzieją. Co im odbiło? Jakaś zbiorowa halucynacja? Nie zauważyłam absolutnie nic dziwnego ostatnio. Pewnie sobie wkręcają przed Halloween. Ale żeby nie było że się wywyższam potakiwałam ze zrozumieniem głową. Naprawdę, ludzie muszą przestać ćpać bo im nie służy.
__________________
Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher |