| Przewaga w bitwie przechyliła się na stronę najemników. Niewątpliwie za sprawą działka. Przyśpieszane w tajemniczy sposób pociski przebijały ściany jak masło. Obrońcy szybko rozbiegli się do piwnic, a co za tym idzie ogień obrońców stanowczo osłabł. Najemnicy nie kierowali się na bunkier, skupili całą uwagę na zgliszczach, które okupowali obrońcy.
Wilk nieznacznie wychylił się zza framugi. Było ciemno, ale działko było bardzo dobrze widoczne. Teraz było jakieś dwieście-trzysta metrów. Najemnicy zajęli stałe pozycje za przeszkodami przed obozem. Mimo usunięcia potencjalnych osłon doświadczenie żołdaków pozwoliło im na osłonienie się nawet w niewielkich zagłębieniach terenu. Widać ich było tylko w momencie prowadzenia ognia, a zaraz potem zmieniali pozycje. Wilk odłożył karabin i wziął Glocka z tłumikiem. Wystrzelał cały magazynek w strzelającego najemnika a ten padł bez życia. Przeładował broń i schował się ponownie w budynku. Było tu jakieś stare biurko, dziura prowadząca drabiną na parter, trochę skrzynek i worki z piaskiem. Dowódca obozu skrył się za nimi, sprawdził stan magazynka w AK i otworzył pierwszą skrzynkę. Uśmiechnął się do siebie. Skrzynka była pusta. Wyjął PDA, zaznaczył zakładkę "kontakty" i wybrał stację Sidorowicza.
Koty siedziały za bunkrem. Co chwila ktoś z nich prowadził nieskuteczny ogień. Bandyci byli już dawno martwi, teraz atak przeprowadzali doświadczeni ludzi Aleksandra, największego przywódcy najemników Kordonie. Cyrus usłyszał sygnał ze swojego PDA. Dostał wiadomość. Nadawcą był nie kto inny, jak Sidorowicz. Szybko odsłuchał wiadomość: "Cyrus, rusz dupę i choć tu do mnie, mam dla Ciebie fajną zabawkę. Gwarantuję, że Ci się spodoba".
__________________
Także tego |