Czy słyszysz jak wiatr zawodzi twoje imię? Brzmi, jakby duchy Ymiru przybyły po ludzi skulonych pod kocami, we wnętrzu neo-żelbetowej konstrukcji bazy.
Słyszysz, jak zawodzi! Jak wyje, niczym dzikie stworzenie zrodzone z nocnych dzieciństwa! Słyszysz, jak chrobocze pazurami, by przerwać skorupę pomiędzy tobą, a lodową planetą!
Tak. Wiem. Powiesz, ze te zawodzenia, to tylko wiatr w klimatyzacji powstały w wyniku pracy ogromnych turbin na Poziomie D, których zadaniem jest dostarczać wam powietrze, po tym jak przejdzie przez skomplikowane urządzenia przetwarzające trującą mieszankę gazową atmosfery planety na zdatne do oddychania dla ludzi.
Tak. Wiem. Powiesz, że te chrobotanie, do dźwięki brył lody uderzających o zewnętrzną skorupę bazy i trzask pękającego lody z automatycznie odmrażanych co godzina klap wentylacyjnych. Że mówili tobie o tym na szkoleniach, kiedy zasiedlaliście Ymira A.
Tak. Wiem to wszystko. Wiem co powiesz, by poczuć się pewniej.
Lecz co, jeśli nie powiedziano wam prawdy....
Ymir A tak naprawdę nie śpi nigdy. Praca trwa całą dobę. Na zmianę. Jedne ekipy zaczynają, inne kończą pracę. Maszyny wiercą zmarzniętą skałę macierzystą planety, mielą ja na mniejsze kawałki, przetapiają i wyciągają z nich cenne dla ludzkości surowce. Miarowy warkot dociera do reszt kolonii niczym pomruk wielogłowego zwierzęcia.
Na dolnych poziomach Sekcji B znajdują się pilnie strzeżone cele. Korporacja VITELL przewidziała, że mogą pojawić się problemy wśród górników spowodowane rozłąką z bliskimi, brakiem słońca, ograniczonymi kontaktami, rutyną i monotonią. Przed odlotem każdy kandydat do pracy przechodził badania psychologiczne, a na Ymirze stacjonował również personel pomocniczy. Tego jednak, co miało się wydarzyć, nikt nie był w stanie przewidzieć.
Ciepłe.... Idę do ciebie .....