| Wrodzy marines znikli, co było przerażające. Legatus walczył setki lat na tysiącach frontów i nigdy nie spotkał się z taką magią. I, co o wiele bardziej niepokojące, zdołali przebić jego pancerz. Do tego zaś potrzeba było naprawdę potężnej broni. Rana którą zadało ostrze zabliźniła się w przeciągu kilku sekund. Legatus splunął, a w ślinie widoczna była krew. Oznaczało to prawdopodobnie niewielkie obrażenia wewnętrzne. Postanowił że po przeszukaniu jaskini zgłosi się do brata konsyliarza celem przebadania. Nie zdążył jednak tego zrobić. Nagle świat zatrząsł się i zapadła nieprzenikniona ciemność. Gdy wzrok powrócił kapelan spostrzegł iż razem z bratem Aurio znajduje się w jakimś korytarzu wypełnionym ciałami. Podszedł powoli, chwycił i podniósł jedno z nich na wysokość oczu. Stworzenie przypominało człowieka. Usłyszał pytanie szarego rycerza:
- Bracie kapelanie, rozpoznajesz jakąś z tych... istot?
Nie odwracając się odrzekł:
- Nie bracie. Przypominają ludzi, ale nie są nimi. Co mnie bardziej martwi, to to że nie rozpoznaję broni którą zadano te rany. A widziałem prawie wszystko. - Zamyślił się przez chwilę i przypomniał sobie co czytał w zwojach opisujących historię zdradzieckich legionów sprzed Herezji Horusa. Odrzucił trzymane przez siebie ciało w bok i powiedział do szarego rycerza - Bracie Ardias mam złe przeczucia. Czy wyczuwasz jakąś magię w tych istotach? Przed Herezją Horusa legion Synów Horusa napotkał na księżycu Davin ciała ożywione mocą Nurgla. Wolałbym żeby nam nie przytrafiło się nic takiego. - Powiedział kapelan i powoli, ostrożnie ruszył naprzód.
__________________
Najczęstszy ludzki błąd - nie przewidzieć burzy w piękny czas.
Niccolo Machiavelli |