| Bandyta poczuł najwyraźniej wyrzuty sumienia, bowiem nie wypalił do pani szeryf, gdy ta rzuciła się z pomocą jego synowi. Nieswojo poczuł się dopiero, gdy ta nawrzucała mu od potworów i zagroziła, że słono jej zapłaci za postrzelenie swojego syna. Nagle przed oczyma stanął mu obraz szubienicy, na której wesoło dynda jego ciało. ~Nie! Nikomu za to nie zapłacę!~
Wstał i wystrzelił do obróconej do niego plecami pani szeryf. Czwarta kula z jego rewolweru była zarazem drugą, która sięgnęła celu... Pani szeryf upadła, czując potworny ból w prawej nodze. |