Anqelique de Russeau
Wychodząc z kościoła po zapaleniu świeci w intencji zmarłych bliskich zauważyła grupkę wyraźnie odcinających się zarówno strojem jak i zachowaniem mężczyzn w czerwieni. Znaki krzyża na ich ubraniach tylko potwierdziły jej domysły.
Spokojnym krokiem przechodziła obok, gdy zauważyła wysoką, młodą kobietę która, niespodziewanie zaczyna mitygować Inkwizytorów. Palce niewysokiej,smukłej młodziutkiej kobiety nieznacznie zacisneły się na koronkowej husteczce w nich trzymanęj, intensywnie fiołkowe oczy dominujące w drobnej twarzyczce przesłoniły się długimi wachlarzykami rzęs.
Co kraj to obyczaj... szybka myśl przemknela przez jej głowę. Cóż, nawet tu, w tak pozornie wyzwolonej Francji takie rozmowy pomiędzy Śledczymi Świętego Oficjum a młodą kobietą nie są chyba na porządku dziennym...
Lekkim ruchem dłoni poprawiła koronkowy woal zsuwający się z lśniacych, lekko wijących się włosów barwy nieba o zachodzie słońca, na ramiona i ruszyła w strone drzew dających chodź namiastkę cienia.
Jakby od niechcenia rozglądała się z Jakubem. Miał czekać na nią w pobliżu Katedry...
Ujeła delikatnie w dłoń skraj swej butelkowozielonej sukni i z cichym szeptem jedwabnych spódnic zaczeła powoli acz z gracją schodzić schodami w dół.