Ależ to była walka! Na szczęście udało się pokonać przeciwników, Piotr doskoczył do jedynego ocalałego ruska kopnął go w twarz-masz za swoje ty ruska sobaka!-wykrzyknął ,następnie ogłuszył Rosjanina ,waląc go w głowę kolbą jego karabinu. Następnie zdjął z niego nieuszkodzoną kamizelkę kuloodporną, oraz tą z ładownicami.
Potem sprawdził czy któryś z ruskich jeszcze dycha, na szczęście wszyscy poza tym ogłuszonym już nie żyli ,co oszczędziło Piotrowi niezbyt chwalebnego obowiązku dobicia ich. Niestety stracili dwóch ludzi…. Piotr szczerze ich żałował ale postanowił nie myśleć teraz o nich, musiał być skoncentrowany ,przecież nadal są w strefie wroga. Podszedł następnie do dziewczyny. W czasie krótkiej rozmowy z nią starał się jej pomóc z pomocą apteczki na ile tylko potrafił. Potem należało zebrać potrzebną amunicję. Karabin Ak-74 był ok ,ale starał się zapamiętać by strzelać krótkimi seriami. Wtem usłyszał że ktoś biegnie, szybko schował się za ścianę. Zaraz potem usłyszał gwizd i krzyk Polacy??? Piotr mógł odetchnąć z ulgą to nasi… I odkrzyknął: tak Polacy!...No w większej grupie zawsze raźniej pomyślał udając się w strono nowo przybyłych…