| Człowiek w mundurze nadal się uśmiecha i patrzy na dziewczynę. Jego skóra ma lekko ziemisty kolor, który można dostrzec dopiero po bliższym przyjrzeniu się. Gdzieś daleko ktoś zaklnął po niemiecku, rozległ się trzask oraz metaliczny stukot. Potem wszystko ucichło w dźwiękach szurania oraz skrobania. Skrzynki wokół wykonane są z drewna z namalowaną na nich charakterystyczną faszystowską wroną. Zapach chemikaliów jest coraz bardziej dojmujący.
- Powiedz moja droga - szorstkość mowy dziwnie komponuje się z tonacą głosu mężczyzny - czy ktoś jeszcze być poza Wami tutaj? Lubię niespodzianka, szczególnie tak miła jak ty - podchodzi bliżej i palcem delikatnie podnosi podbródek Amelii do góry.
__________________
...and the Dead shall walk the Earth once more
_. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : ._ |