Zerwałem się na nogi. Mam raczej czujny sen także byłem prawdopodobnie nie co mniej zdezorientowany niż moich towarzysze. Pomimo to zawsze jest to nagłe wyrwanie ze snu.
Szybko ogarnąłem wzrokiem sytuację, której się znaleźliśmy. Dwaj zbrojnokuci na końcu wagonu, przestraszona gnomka w połowie drogo między nami, a przybyłymi, pudełko bliźniaczo podobne do naszego…
Zaraz, zaraz – pomyślałem. Czy to jest nasze pudełko czy tylko do złudzenia podobne. Albo nas właśnie okradziono albo ta sprawa jest bardziej skomplikowana niż na to by wyglądało.
Spostrzegłem, że Maroco zareagował pierwszy. Na ile się już orientowałem to prostym dość czarem dającym efekt płonących dłoni próbował zrobić wrażenie na zbrojnokutych.
Przewidując, że wydarzenia mogą się potoczyć szybko i nieprzewidywalnie nie zastanawiałem się nawet przez chwilę z reakcją. Dla wyrównania szans wstałem, wyszedłem również na środek wagonu jednak ustawiając się lekko w tyłu i po przekątnej od Maroco.
Nie dobywałem mojej katany gdyż potrzebowałem na to mniej niż mgnienia oka, a jedynie poprawiłem ja żeby była lepiej widoczna.
- Też chętnie usłyszę odpowiedź na to pytanie. Więc cóż was panowie sprowadza?