| Czy musimy się lubić jako gracze? Nie, ale to pomaga, gdyż siła rzeczy znacznie bardziej lubimy coś robić wspólnie będąc członkiem gromadki, która jest dla nas na plusie. Natomiast czy musimy się lubić, jako postacie, to zupełnie inna sprawa. Znasz moja opinie na temat konfliktów postaci, Bielon. Według mnie jednak wcale się nie musimy lubić, jeśli GM oraz gracze preferują ten styl gry, natomiast kiedy jest inaczej, to robi się straszny syf. Czyli: zależnie od preferencji. Osobiście bardzo nie lubię solidniejszych konfliktów pomiędzy PCami, bowiem psuja mi cała zabawę oraz przyjemność, ale całkowicie dopuszczam sytuację, że ktoś be starcia nie ma jakiejkolwiek frajdy.
Dlatego istotne jest przed sesją wskazanie GMa, jakie kierunki będzie preferował. Wtedy pograją tam tacy gracze, którym akurat ten stopień konfliktu pasuje. Przy czym sądzę, że jeśli nawet gracze lubią konflikty to łatwiej technicznie można je poprowadzić na PBFie niżeli podczas normalnej gry.
Natomiast emocje, no cóż, emocje nie są celem samym w sobie, tylko przyjemność, która może płynąć także z emocji. Oczywiście, role playing bez kompletnie jakiejkolwiek emocji to trochę tworzy szachy, ale już poziom emocji, który odpowiada graczowi stanowi inną kwestię. Każdy ma swój. Niezwykle łatwo jest GMowi przekroczyć wą granice poza którą przyjemność staje się czymś niemiłym. |