Yzurmir

Dieter zdecydował się później porozmawiać z ochroniarzem i ruszył za resztą na zaplecze. Tam usiadł przy stole, zdejmując po raz pierwszy swój kapelusz i kładąc na blacie, a następnie przyciągając sobie kufel.

– Wuju, kuzynie – z pewnością zdajecie sobie sprawę z tego, jak wygląda życie żaka. Ledwo mi starcza na naukę, ale, oczywiście, postaram się dołożyć, co mam. Może też trochę zaoszczędzę, jeśli przeprowadzę się tutaj. Tak, zrobię to jutro. A tymczasem nie martwmy się. Crede, quod habes, et habes. Chociaż – dodał, robiąc łyk piwa – podoba mi się pomysł wynajęcia najemników… Uhuhu, ale by była zabawa!