Z przerażeniem spojrzałem na miejsce w ktorym powinna być Jess. Pustka. Z zrujnowanej bramy już dawno wywietrzał zapach jej spoconego ciała. Nie czułem nic. Nic poza...
...uczuciem jakie towarzyszy chwilom gdy mamy na sobie czyjś wzrok. Odwróciłem się i ...Cohen! To trwało ułamek sekundy. Dokładnie tyle ile myśl daje sygnał po przez układ nerwowy do mieśni by te rozpoczeły prace. Chciałem zerwać się z miejsca będąc pewnym że ona jest z nim. Cień detektywa Cohena jednak rozmył się jak para targana wiatrem.
Zacząłem się rozglądać szukając czegokolwiek. Jakieś śladu po Kingston. Nadaremno. Chciałem już usiąść i schować twarz w dłonie gdy nagle opuszczając wzrok dostrzegłem świeżą , cieniutką strużkę krwi. Niczym myśliwy podjąłem trop i ruszyłem.
Niestety urywał się ścianą po przeciwnej stronie ulicy. Chwyciłem stalowy pret który leżał niedaleko. Z pewnością element betonowo-stalowej konstrukcji zrujnowanego budynku. Zacząłem desperacko dłubać beton łączący cegły budynku do którego prowadził ślad. Długo trwało zanim wydłubałem go na tyle by wyważyć otwór tak duży by spojrzeć do środka...
...Nic. Ślad się urwał a ja zrezygnowany usiadłem tuż obok łapiąc oddech i szukając w głowie innych punktów zaczepienia. "Gdzie jesteś Jessica" -pomyślałem a po policzku spłynęła mi łza.