ORKI
W zarysie wiedzy ogólnej do III ery; zwane potocznie goblinami, nie mylić z hobgoblinami, czyli większymi orkami (hobgoblinami nazywano też potocznie Uruk-hai). Natura Orków
Orki są chodzącym i oddychającym przykładem okrucieństwa, brutalności, bez-litości, ambicji i zła. Nie należy twierdzić, że gobliny są z natury rasą złą, lecz ta tendencja jest niemal niemożliwa do przezwyciężenia i uniknięcia. Nigdy w historii nikt nie słyszał o szlachetnym, dobrym Orku i trzeba pamiętać, że ich skorumpowana natura jest odbiciem ich bólem, cierpienia i nienawiści w ich duszach. Próbować znaleźć dobre cechy u Orka i starać się na nich budować jest w praktyce mrzonką.
Społeczeństwo
W relacjach międzyorczych w ich społeczeństwie istnieją trzy najważniejsze zasady postępowania, podane z kolejności ich znaczenia:
1. "Jeśli jest większe, silniejsze i mądrzejsze od ciebie, to rób jak mówi (unikaj własnego bólu za wszelką cenę)."
2. "Rób wszystko co przynosi przyjemność."
3. "Jeśli możesz wyrządzić krzywdę i zadać cierpienie podczas oddawania się przyjemnością to jeszcze lepiej, wręcz idealnie."
Pośród sobą, od urodzenia do śmierci, Orki są kanibalistyczne, chciwe i brutalne. Wszystkie pozycje i rangi w społeczeństwie uzyskiwane są przez walkę lub rytuał. Nigdy nie zmienia się władza w plemieniu bez rozlewu krwi. Orki nienawidzą inne plemiona niemal tak samo inne rasy Ardy. Legiony Orków wyróżniają się odznaczając się groteskowymi trofeami z pokonanych wrogów: uszu, oczu, nosów itd. Orki uwielbiają jeść brutalnie, najlepiej świeże, surowe, krwawe mięso: najpierw koni, później ludzi, Hobbitów i Elfów i na końcu Krasnoludów lub innych Orków. Przyprawiona krew wypijana z czaszek i świeże mózgi są delikatesowymi rarytasami.
Jedyną rzeczą, którą Orki podziwiają jest potęga i tylko w jej kontekście można mówić o lojalności pomiędzy Orkami w plemieniu.Generalnie Orki nienawidzą tego, komu służą i za kim podążają, lecz pomiędzy Uruk-hai często zdarzają się przypadki prawdziwej lojalności opartej na podziwie zdolności przywódczych i męstwie wojennym.
„Potęga czyni prawo” – nie ma innego prawa w orczym społeczeństwie. Jedyna formą dziedziczenia są przedmioty, jak na przykład totem plemienny, który przechodzi we władanie następnego, największego Orka.
Jeśli największym Orkiem w plemieniu jest mężczyzna, to plemię jest patriarchalne, jeśli kobieta (bardzo rzadko), plemię ma strukturę matriarchalną. W każdym przypadku, największy i najsilniejszy Ork jest wodzem plemienia, chyba, że zdarzy się osoba trzecia spoza kręgu Orków, bardziej inteligentna lub potężna do kierowania plemieniem.
Orki nie posiadają poczucia piękna, także warunki w jakich żyją są okropne, niezależnie od tego czy są to jaskinie, pieczary, otchłanie Underdark, katakumby, ruiny, bagna czy domostwa pokonanych innych ras. Wszędzie panuje niesamowity brud, smród i ubóstwo.
Instynkty reprodukcyjne u Orków nie są cykliczne i okresowe jak u zwierząt ani impulsywne i stałe jak u innych ras, lecz są raczej związane z wolą większego zła, które ma na nimi władzę w danym okresie historycznym. Wtedy Orki nie żenią, lecz po prostu płodzą. Ciąża trwa niecałe pięć miesięcy i cztero, pięcio-raczki są czymś normalnym. Kobiety Orków są w stanie trzy, cztery razy łatwiej zachodzić w ciążę i rodzić jak innych ras, a potomstwo osiąga dojrzałość fizyczną około dziewiątego roku życia. Chłopcy rodzą się dwa razy częściej od dziewczynek. „Doły Płodzenia” to wyznaczona przestrzeń w miejscu zamieszkania plemienia, gdzie są kobiety, dzieci i zasłużeni mężczyźni orków. Kobiety z obowiązku jak i przyjemności rodzą, bo pierwsze mają okazję porwać i pożreć smacznego noworodka. Akt płodzenia nie ma w sobie nic z erotycznej przyjemności. Jest bardzo bolesnym i brutalnym rytuałem, który pokazuje dominację i potęgę mężczyzny, jego rangę i prestiż w plemieniu.
Dostęp do „Dołów Płodzenia” mają najwięksi Orkowie, aby utrzymywać genetyczną siłę plemienia. Wódź i oficerowie plemienia mogą mieć wybrane kobiety w swoich lęgowiskach na wyłączność. Dzieci są własnością komunalną wspólnoty plemiennej z dorosłymi jedzącymi lub karmiącymi je w zależności od tego co uważają za słuszne. Raczej nie spotyka się instynktów ojcowskich i macierzyńskich pośród Orków. Jednym powodem dla którego matki Orków karmią niemowlaki jest by nie cierpieć i poczuć ulgę kiedy ich napęczniałe mlekiem piersi są opróżniane przez uzębione w kły dziąsła Orcząt.
Matriarchalne plemienia zastępują „Doły Płodzenia” pomieszczeniami dla wybranych mężczyzn Orków. Kobiety w takich strukturach mają prawo przebywania w prywatnych komnatach jak mężczyźni i biorą udział we wszystkich czynnościach jak: polowanie, walka, władza, kradzież i świętowanie itd., które w plemionach patriarchalnych zarezerwowane są wyłącznie mężczyznom.
Orki są znakomitymi kowalami. Chociaż wyrabiana przez nich broń i zbroja nie ma w sobie nic w piękna, gdyż Orki stawiają na pragmatyzm, to niczym nie ustępuje skutecznością i przydatnością w bitwie tym elfim czy krasnoludzkim. Orki preferują broń drzewcową: dzidy, włócznie, piki, cepy, topory oraz miecze jednoręczne z lekko zakrzywionymi ostrzami. Nie posiadają konnych zdolności jeździeckich, jednak plemiona Wolf- Riders i Worg-Riders zdumiewająco wspaniale harmonizują się z dużymi wilkami i worgami podczas jazdy, stając się bardzo groźnym przeciwnikiem. Orki nie używają łuków, a już jeśli, to są to łuki krótkie.
KHAND
Położenie
Khand to suchy region rozciągający się na południowy wschód od Mordoru, przez który biegną główne szlaki handlowe ze wschodu na zachód. Graniczy na wschodzie z Rhun a na zachodzie z Haradem. Z uwagi na wysokość i dostępności wody, zaludnienie jest dosć gęste. Zajmuje płaskowyż między górami Mordoru a Bliskim Haradem tworząc tam strategiczny stumilowy przesmyk Gap of Khand.
Klimat
Środkowy Khand jest gorący, suchy i wietrzny, więc nie jest klimatem łatwym do osiedlania się. Jego płaskie i niskie równiny nie sprzyjają stabilnemu osadnictwu, dlatego przez wieki plemiona były koczownicze i zajmowały się wyłącznie hodowlą koni. Dolny Khand jest dodatkowo terenem częściowo pustynnym i tam skupiska ludzkie ciągną się na szlaku wyznaczonym przez jeziorka, oazy i nieliczne rzeki. Khand Północny ze względu na częstsze opady deszczu i niższe temperatury zamieszkały jest przez bogate, liczne i świetnie zorganizowane plemiona, które jako pierwsze wprowadziły bardziej osiadły tryb życia zakładając miasta i osady.
Variagowie
Jest domem Variagów, licznych ludzi ze szczepu Talatherim. Kraina Khandu służy jako zachodnia kotwica dla szlaków karawan przecinających przez Śródziemie. Niemal każdy towar musi z czasem tamtędy się przemieścić: jedwab i porcelana z Palisor, ceramika z Gondoru, futra i bydło z Rhun, miód i drewno z Rhovanion, egzotyczne zioła, przyprawy, kosć mumakilowa i złoto z Dalekiego Haradu.
Khand składa się z licznych plemion, które w IV Erze Słońca nadal częściowo są koczownicze, choć większa cześć plemion osiadła budując trwałe struktury organizacyjne. Variagowie z zamkniętych społeczeństw pastersko- militarystycznych ewoluowali również do miejskich i rolniczych. Jest rządzony przez Khudriaga, tytuł Wodza Wszystkich Plemion. Miasta Variagów są duże i zbudowane głównie z cegły. Zabudowania wiejskich farm budowane są obok siebie na bazie okręgu. Fortyfikacje tak miast jak i wsi z lotu ptaka są na kształt kwadratu.
Historia
Znaczenie nazw „Khand” i „Variag” nie jest znane i jednoznacznie wyjaśnione przez Kroniki. Jednym z możliwych wyjaśnienień może być to, że w kilkunastu językach szczepów plemion południa „khand” oznacza "obszar" lub "ziemię”. Przodkami Variagów były dzikie, barbarzyńskie plemiona nomadów o nazwie „Ioriags”, które zajmowały te tereny podczas II ery. Imperium Ioriag zostało zjednoczone przez legendarnego króla Uvatha Achefa, który później otrzymał z rąk Saurona jeden z dziewięciu pierścieni.
Społeczeństwo
Podczas gdy wszystkie pozycje władzy są w rękach wojowniczej kasty Variagów, siła robocza przy rolnictwie i w kopalniach opiera się na głównie na niewolnictwie: dzikich plemion z Dalekiego Haradu, Easterlingów i przodków jeńców z Gondoru i Rohanu.
Religia Variagów jest zarezerwowana jedynie do ich kasty. Mniejszości etniczne I niewolnicy mają zakaz jej wyznawania i są postrzegani jako niewierni. Variagowie wyznawali głównie bogów Czarnych Numenorejczyków, oraz kult Morgotha, którym ich wiara została zdominowana wpływem filozofii Saurona. Uważają się za Wybrańców Czarnego Lorda i Melkora. Ich bogowie są przerażający i okrutni, lecz mimo to Variagowie są zaskakująco tolerancyjni względem innych wyznań. Jako Naród Wybrany nie interesują się innymi bogami ani ich wyznawcami mając wszystkie inne narody w pogardzie. Mimo kilku wypraw Aragorna przeciwko Variagom, w drugiej połowie II wieku IV ery otwarcie praktykowany jest kult Melkora oraz czczenie Saurona, które w Śródziemiu IV ery objawiły się w formie satanistycznego Kultu Orków.
Gospodarka
Gospodarka w Khand kręci się w dużym stopniu na opodatkowania handlu na szlakach północ-południe i wschód-zachód, eksporcie kruszców i pasterstwie. Najpopularniejszymi dobrami Khanadu są: jedwab, futra, świece, miód, biżuteria, srebro, metal i przyprawy.
Dieta Variagów to głównie kukurydza, konina i ryby. W Górnym Khand uprawia się również jęczmień, pszenica, melon, konopi i ogórki. Sady i żyzne pola uprawne są irygowane wzdłuż rzek ze względu na zawodność nieregularnych opadów deszczu.
Wygląd, broń i zbroja
Variagowie mają urodę orientalną. Lekko skośne, wąskie i ciemne oczy i czarne, proste włosy. Generalnie są szczupłej budowy ciała i średniego wzrostu.
Wariagowie najchętniej walczą dzidami, włóczniami, łukami i toporami. Małe jednoręczne toporki, wykorzystywane również jako broń miotana, są preferowane wśród jazdy w zastępstwie drogich dwuręcznych mieczy kawaleryjskich. Piechota polega głównie na dwuręcznych toporach. Konni i wielbłądzi łucznicy posługują się krótkimi łukami z potężnymi kołczanami, które mogą pomieścić aż do sześćdziesięciu strzał. Proste, obosieczne miecze na styl zachodni są często spotykane lecz większość khandyjskich mieczy są ostre tylko z jednej strony klingi a ich końcówki są często lekko zakrzywione na wzór easterlingskich sejmitarów.
Zbroja Variagów jest głownie lamelkowa z utwardzanej skóry wzmacnianej elementami żelaza. Hełmy piechoty są szpiczaste i wykonane są całkowicie z metalu. Armia opiera się głównie na kawalerii, gdyż Variagowie są urodzonymi jeźdźcami. Na Variagach, najbardziej lojalny spośród ludzi sojuszniku Mordoru opierała się jazda Saurona w Wojnie o Pierścień a ich konie były jednym z głównych źródeł zaopatrzenia orczego wiktu Czarnych Uruk-hai z Barad-dur. Konie mają również lamelkową zbroję skórzaną a elitarne odziały z brązu. Bardzo popularne są dekoracyjne wstawki i ozdoby tak w zbroi jak i uprzęży końskiej.