| Złoci! Primarianie. Plemię ludzkie ujarzmiające technologię daleko poza imaginacją. W tę wersję zechciał wierzyć Szczur. Bo wysłannicy bogów… Bogowie byli ponad światem, niematerialni i niezrozumiali. Technika zaś była tu i teraz, konkretna, zrozumiała, jakkolwiek skomplikowana, to możliwa do rozłożenia na czynniki pierwsze.
Słuchając dialogu, awanturnik sięgnął po leżący na stole owoc. Wydobył z zanadrza sprężynowiec, wysunął ostrze i zaczął oddzielać skórkę od miąższu. Ot, spójrzmy na taki nóż. Prosta zasada działania – sprężyna wysuwa brzeszczot. A sprężyna to spiralnie zwinięty kawałek drutu. Szczur sam taką sprężynę nawinął, sam dobrał grubość, sprężystość i wytrzymałość, by nóż działał pewnie i długo.
Statek złotych był jak ten nóż sprężynowy, tylko dużo, dużo bardziej skomplikowany. Ile tam musiało być przekładni, dźwigni, kół zębatych, elementów ruchomych. Wszystko daleko poza doświadczeniem prowincjonalnego konstruktora. Lecz wszystko na swój materialny i konkretny sposób możliwe do zrozumienia. Fascynujące! Bohater zastanawiał się, jaki napęd porusza latającym pojazdem. Może para? Na pomysł napędu parowego wpadł kiedyś, widząc pokrywkę wypchniętą z garnka wrzątku, ale nie miał okazji zgłębić tej koncepcji. A może nie? Może motor spodka działał na zasadzie, której Szczur jeszcze nie próbował sobie wyobrazić?
- Cóż za ciekawy jegomość. – Powiedział w ślad za wychodzącym starcem. – Wnioskuję, panie gospodarzu, że nie pochodzi stąd.
Wiekowy mężczyzna zapewne był osobą wartą pociągnięcia za język. Szczur obiecał sobie, gdy gospodarze dadzą do zrozumienia, że posiłek skończony, odnaleźć go i wypytać.
__________________
Jestem Polakiem, mam na to papier i cały system zachowań. |