Draugdin stał w miejscu kiwając to z niedowierzaniem to z żalem głową. Amatorszczyzna myślał sobie. Toż to najbardziej szablonowa zasadzka jaką można było zastawić. Był najemnikiem z dziada pradziada i znał się dobrze na żołnierce. Mógłby postawić swój tygodniowy żołd, że wątły szaman lub jakie inne cholerstwo stało tam w obstawie dwóch orków jest jedynie przynętą na ogarniętych szałem bojowym i zaślepionych łatwym celem niedoświadczonych poszukiwaczy przygód.
Nie miał pewności, ale czuł, że to się może źle skończyć. Prawdopodobnie towarzysze wbiegali właśnie na własne życzenie w centrum większej zasadzki. Oby przeciwników, których nie widzieli nie było za dużo. Miał chociaż nadzieję, że czarodziejka zachowa resztki trzeźwości umysły i pozostanie aby razić cele na odległość.
Draugdin obawiał się najgorszego. tak go uczono. Postaraj się przewidzieć najbardziej niebezpieczny wariant możliwości. Nawet jeżeli się nie sprawdzić pozostałe mniej skomplikowane nie zaskoczą cię aż tak bardzo. Tak mu powtarzał jego najlepszy nauczyciel.
Wyjął miecz i wbił go w poszycie leśnej ścieżki przed sobą tak by jednym ruchem móc go chwycić. Zdjął z pleców kuszę, naładował i wycelował gdzieś w okolice orków, Nie chciał jednak strzelać, a jedynie szukał śladów ruchu po jednej lub po drugiej stronie ścieżki.
Krzyknął jeszcze do towarzyszy pędzących ja stado baranów do rzeźni.
-
Według mnie wciągają was w zasadzkę. Może ktoś by jednak został z tyłu.
Rzut na WB:
[Rzut w Kostnicy: 21]
Pozostałe 6 rzutów:
[Rzut w Kostnicy: 4] [Rzut w Kostnicy: 1] [Rzut w Kostnicy: 5] [Rzut w Kostnicy: 5] [Rzut w Kostnicy: 4] [Rzut w Kostnicy: 6]