| Nagle człowiek przestał wyglądać jak dziwak. Wstał. Na jego wynędzniałej twarzy widziałeś spokój. Ale coś było nie tak... Jego oczy świeciły się na czerwono. Coraz wyraźniej, coraz mocniej... Uśmiechnął się... szyderczo. I przemówił. Jego głos był głęboki i donośny, a zarazem podobny do syczenia węża.
Tam, gdzie nie ma tych, co są... Jest miejsce, gdzie to, czego lud nie rozumie jest najwyraźniejsze... Tam, znajdziesz to, czego szukasz... Śmierci szukasz... Pamiętaj, by być tam o północy... nie później, a już na pewno nie wcześniej... Pamiętaj...
Nagle oczy człowieka przestały się świecić. A człowiek padł na ziemię. Nie oddychał.
Słyszał to Asthamill i Mordrin. Ok, jeśli zignorowali to, wymyślę coś innego. |