| Dań - danina z miodu
Bożęta - (uboża, ubożęta) wg wierzeń słowiańskich opiekuńcze duchy domowe, wywodzone czasami od dusz zmarłych przodków, zapewniające domowi dostatek i bezpieczeństwo. Ubożę mogło przyśnić się swemu gospodarzowi, ostrzegając przed niebezpieczeństwem. Składano im ofiary zostawiając resztki strawy na przeznaczonych dla nich miseczkach oraz strącając na ziemię parę kropli napitku. Etymologia słowa uboże pochodzi od rdzenia bog-, oznaczającego "łaska, bogactwo". Na Rusi ich odpowiednikiem jest domowik.
Mamuny - demonice, dusze zmarłych podczas porodu lub połogu kobiet. Dokuczały ciężarnym i położnicom, jeśli dorwały się do niezabezpieczonej kołyski, mogły porwać noworodka i podłożyć w zamian swoje dziecko - odmieńca z wielką głową. Nie ma spójnej wizji ich wyglądu - przedstawiano je jako stare, owłosione na całym ciele kobiety, młode kobiety z piersiami pustymi i długimi, pół kobiety pół zwierzęta.
Żmij - a to jest smok po prostu. Stanowi prastare, ogólnoindoeuropejskie wyobrażenie uosabiającego siły chaosu smoczego antagonisty Gromowładcy (u Słowian Peruna), związanego ze sferą chtoniczną i wodami. Miał rozpościerać się u stóp Drzewa Kosmicznego, pilnując wejścia do Wyraju wężowego (czyli prawdopodobnie Nawii). Według części badaczy wierzeń słowiańskich Żmij stanowi zoomorficzne wcielenie władcy zaświatów Welesa.W wierzeniach Słowian wschodnich Żmij był postacią przychylną ludziom. Opiekował się wodami i zasiewami, toczył walkę ze smokami powietrznymi. Postać Żmija kojarzono z ognistymi zjawiskami na niebie (kometami i meteorami). Żmij pojawiał się pod postacią ptaka (najczęściej koguta, żurawia lub orła), bądź jako człowiek z małymi skrzydełkami pod ramionami, wężowym ogonem lub ciałem pokrytym łuskami. W południowosłowiańskim folklorze Żmij wchodził w związki z kobietami, z których rodzili się synowie o nadzwyczajnej sile i zdolnościach, walczący z potworami zagrażającymi ojczystej ziemi. |