| Najwidoczniej obu nie śpieszyło się do powrotu pod baczną opiekę Statforda. Fist podszedł powoli do panelu kontrolnego. Póki co nic nie wybuchało, nie strzelało do nich, ani nie wyskakiwało, żeby odgryźć im głowy. "Dobry początek" pomyślał. Cały czas podtrzymując karabin prawą ręką, lewą odgarnął kurz z panelu. Próbował odczytać napisy, ale większość z nich była zbyt wytarta. Ale był głośniczek. A skoro tak, to znaczy, że kiedyś istniał sposób komunikacji z wnętrzem schronu, bazy, czy czymkolwiek, co kryło się za tajemniczymi drzwiami. Dlatego Fist przede wszystkim szukał "dzwonka do drzwi". Lepiej się nie włamywać do domu, w którym ktoś siedzi, szczególnie jeśli jest uzbrojony po zęby. A jeśli to nie poskutkuje... cóż, trzeba będzie spróbować znaleźć właściwy kod dostępu. Nie było wyświetlacza, który mógłby sugerować długość kodu, więc mogło nim być wszystko, od szczęśliwej trzynastki po numer paszportu dziewczyny, która się podobała konstruktorowi tego miejsca. Była spora szansa, że Sam nie znał wspomnianej dziewczyny, więc pozostawało liczyć na coś łatwiejszego. Z głupia frant postanowił zacząć od numeru na drzwiach. 112.
- Powiedz 'przyjacielu' i wejdź - mruknął pod nosem.
__________________
Within the spreading darkness we exchanged vows of revolution.
Because I must not allow anyone to stand in my way.
-DN
Dyżurny Purysta Językowy |