| Niziołek wraz z resztą uczestników stanął przed Elsevirem. O ile mógł zrozumieć obecność wilczycy, pewnie należała do tego łysego draba, ugh, Osztan nie chciał wiedzieć co on z nią robi bo chyba nie ujeżdża, to biegnącego za gromadą chomika uznał za jakiś żart. Nie oceniając więcej swoich rywali, uważnie słuchał elfa, próbując wyłapać w jego słowach każdą możliwą podpowiedź, dającą mu przewagę. Dekold drowki? Nie, nie zwracał na niego uwagi, zajmie się nim jak już wygra wyścig.
Pierwsze zadanie, odszyfrowanie nieznanego języka. Domyślając się, że reszta ruszy od razu, przepychając się między sobą, niziołek poczekał chwilę aby nie brać w tym udziału i nie ocierać się o innych. Fuj! Spokojnie poszedł po swoją kopertę, wziął słownik i zaczął rozszyfrowywać wyraz po wyrazie. Kiedy siedział z ołówkiem nad kartką papieru i słownikiem w ręce, kolejni uczestnicy wyścigu mijali go, galopując na koniach. W osłupienie wprawił go jednak widok wilczycy na koniu. Co do jasnej…? Brak słów…
Po rozszyfrowaniu wiadomości, schował ją za pas razem ze słownikiem. Pobiegł do stajni, wziął swojego rumaka i pogalopował za swoimi współzawodnikami ze słowami na ustach: Ostatni będą pierwszymi! |