Béatrice Paquet, za plecami zwana też
Żelazną Damą przez służki nad którymi sprawuje pieczę – kobieta od wszystkiego. Z racji tego, że nie ma co kryć,
Marjolaine wybitną gospodynią nie jest, to opiekę nad domostwem i samą hrabianką ( za sprawą najdroższej maman, oczywiście ) pełni właśnie
Béatrice. Niegdyś będąc nianią i guwernantką jasnowłosej w jej latach dziecięcych, od niedawna objęła rolę ochmistrzyni w dworku
Le Manoir de Dame Chance i silną ręką sprawuje władzę absolutną nad krzątającymi się w nim służkami.
Jest kobietą dojrzałą, niezamężną, ale niewątpliwie ciągle piękną, skrupulatnie zakrywającą wszelkie oznaki starzenia pod umiejętnie nakładanym każdego dnia makijażem. Ubiera się tak samo jak robi wszystko inne - z dokładnością do każdego, choćby najdrobniejszego szczegóły. Stanowcza, na co dzień poważna, ale czasem też i pobłażliwa dla swej podopiecznej. Zdarza się, jakkolwiek może to brzmieć fantazyjnie dla osób z nią pracujących lub ścierających się z nią, że miewa miękkie serce dla
Marjolaine, którą przecież wychowywała od dziewczynki.
Zna się na wypełnianiu roli gospodyni, więc i w swym twardym stąpaniu po ziemi nie wykazuje zainteresowania plotkami, chyba że godzą w jej panienkę. Nie pozwala także, aby cokolwiek z tego najbardziej prywatnego życia
Marjolaine w domu wypływało do złaknionych skandalów uszu zewnętrznego świata. Oprócz ochmistrzyni, łączy w sobie także rolę strażnika, istnego Cerbera stojącego na straży spokoju swej podopiecznej oraz jej domostwa. Jest pierwszym i ostatnim niezdobytym bastionem strzegącym to miejsce przed zamianą w nieobyczajne leże wiecznej zabawy, rozpusty i siedlisko aktorów.
Marjolaine już dobry czas temu przestała liczyć, ilu to jej wyjątkowo rozrywkowych znajomych tego zawodu zostało wyprowadzonych za bramę przy pomocy mocnego jak imadło uścisku palców
Béatrice na ich uszach. Ta zaś pewnie posiada swój osobisty kajecik, w którym zapisuje każdego z osobników.
Lorette d’Chesnier - hrabianka rzędu niższego, całe swoje życie od bycia małą dziewczynką poświęcająca na poszukiwaniach odpowiedniego partnera i planowaniu własnego ślubu. Niereformowalna marzycielka żyjąca w świecie miłosnych historii. Niewiele młodsza od
Marjolaine, acz już drżąca ze strachu przed wyczuwalnym na karku staropanieństwem. I z tego strachu każde wydarzenie skupiające arystokratyczną śmietankę Francji zwykła traktować jako „właśnie to”, a każdego poznanego mężczyzna za „właśnie tego”. Ciągle pozostająca w stanie wolnym.
Przewrażliwiona na punkcie mody i etykiety, wręcz wyznające je jak swe najświętsze zasady. Stara się zawsze i wszędzie trzymać się ich sztywno, mając nadzieję, że dzięki temu dopadnie.. znajdzie w końcu idealnego męża, z którym będzie miało stadko idealnych dzieci. Z niejasnego młodej
Pelletier powodu,
Lorette uznawała ją za kogoś pokroju swojej przyjaciółki. Być może uważała, że dwie niezamężne panienki z góry są połączone tak bliską więzią? Z pewnością też samozwańczo przyjęła na siebie ciężar temperowania jasnowłosej, a było to zadanie nad wyraz szarpiące nerwy.. oraz nie mające większych szans na powodzenie.
Bertrand – psisko rasy bernardyn, podarowane
Marjolaine jeszcze przez ojca. Olbrzymie bydle, tak jak wszystkie mu podobne, a przy tym zawsze mające smutne ślepia, nawet kiedy merda ogonem, dostaje przemycone przez hrabiankę łakocie czy z głośnym dudnieniem łap o ziemię biega po ogrodzie dworku. Bestia dość leniwa, głównie leżąca, ale w razie potrzeby potrafiąca pokazać kiełki nie tylko w potężnym ziewnięciu. Jedyny prawowity mężczyzna zamieszkujący
Le Manoir de Dame Chance i niezmiennie od kilku lat towarzyszący dziewczynie.