| To była najgorsza robota: Czekanie z podwyższonym ryzykiem, czyli stanie w miejscu w sytuacji, gdy na ciebie polują. Musiał jednak czekać na Marka, który był pewnie gdzieś pod parkingiem.
Łącznie sześciu, siedmmiu ludzi, którym nie podobała się jego obecność na parkingu. Jednak z ich zachowania John wydobył ważną informacje: Sprawę chcą załatwić sami i nie zamierzają wzywać policji. Być może jeden z kłopotliwy pojazd i dwóch nieznanych typów to pestka dla tego korporacyjnego biznesu.
Ciekawe ile sprzętu mają na sobie? Ciekawe ile byliby warci w Japonii, w Chibie czy innych centrach tego świata? Jakieś korparycje ulepszenie się pewnie znajdzie, a i pewnie organy mają lepsze niż te ofiary ulicy...
John zagłębił się w czeluścia systemy samochodu, poruszając się za pomocą wyświetlanej klawiatury. Całe szczęście że komputer miał w miarę intuicyjny interfejs, prostrzy niż w tych niemieckich komputerach pokładowych z BMW. John znał się na komputerach mniej więcej jak łysy na szamponie do włosów. Nie, może nie tak mało.
Uruchomił obie kamery z przodu i z tyłu, żałował, że nie ma ich z boków samochodu. Uruchomił kolejną opcję. Metalowa osłona szyb prawie bezszelestnie odcięła cały kontakt z zewnątrz. Żródło światła stanowił tylko obraz z kamer, wyswietlany na przedniej szybie. W kieszeni wyszukał czysty chip i wsunął go do gniazda samochodu. Kamery ten samochód ma dobre, to czemu tego nie nagrać?
Drzwi były zamknięte na elektroniczny, wewnętrzny zamek. Jak strażnicy podejdą, nic mu nie zrobią. Bez ciężkiego sprzętu. Analog zdążył już wyczuć maszynę, zapłon następował cholernie szybko, mół od razu jechać.
Obraz z kamer był prawie panoramiczny, mógł z ich pomocą swobodnie jechać. Gdy tylko zacznie robić się gorąco przejedzie na inne miejsce na parkingu, albo podjedzie po Marka, kiedy ten pojawi się na powierzchni.
__________________
Ten użytkownik też ma swoje za uszami. |