| Przygotowania do akcji poszły płynnie. Gotte starał się nie wychylać i słuchać łowcy nagród. Słuchał go z dwóch powodów. Po pierwsze, wiedział co robi, a po drugie jego decyzje były słuszne.
Gotte nie zaplanował by tej akcji lepiej. Wszystko poszło z godnie z planem. Krasnoludy od frontu, kusznicy z góry a Gotte z kompanem od tyłu. Przeciwnicy właśnie zjedli olbrzymie porcje obiadu. Ich ruchy będą wolniejsze. Najlepsze jednak w tym wszystkim było to, iż nie posiadali broni. Jedyną niespodzianką był półork. Nie dość że był kim był to jako jedyny miał broń.
Gotte wiedząc co Magnar chce zrobić, krzyknął w stronę stołu.
- E ! Ty, Folger! Ork zginie ale to nie musi się tyczyć was. My chcemy tylko jak najwięcej pieniędzy. Złapiemy was, dostaniemy co do nas należy, a wy z pewnością uciekniecie z niewoli. To dla was najlepsza opcja. - Gdy krasnolud zamachnął się na swego przeciwnika Gotte zaczął szybko zakładać tarcze.
"Cholerny krasnolud" - pomyślał. Gotte lubił swych niższych kompanów. Zawsze wolał być po ich stronie niż przeciwko im. Niestety czasem działali za szybko, praktycznie ale za szybko.
- Jak zostaniecie ranni - kontynuował - to my i tak dostaniemy swoją pule a wy już nie wymkniecie się od stróżów prawa - Gotte ze względu na czyn Magnara mówił jak najszybciej aby nie było za późno. - Nie macie broni, wiec nie sądzę byśmy byli zmuszeni do zabicia was. Okaleczenie jednak to co innego. - Gdy Gotte założył tarcze na lewa rękę, ruszył w stronę stołu. Prawą rękę trzymał na rękojeści miecza. - To jak będzie!?
Mimo wszystko nie sądził by banda grubego się poddała. Gotte czekał na odpowiedź skupiwszy się na najbliższym przeciwniku. Miał zamiar uniknąć spodziewanego ciosu, a potem machnąć mieczem w nadgarstki. Z praktyki wiedział że obcięta dłoń szybko kończy walkę. Taki cios oprócz obrażeń fizycznych powoduje obrażenia psychiczne. Strach, panika, bezradność to towarzyszy przeciwnikowi gdy jego ręka uderza o ziemie. Gotte widział to za dużo razy podczas... |