Podobnie jak koledzy wyżej. Ratowanie ludzi przed zombie jak najbardziej, ale tylko grupą komandosów. Czyli albo delta force, albo komando foki, albo jakiś policyjny oddział antyterrorystyczny.
Cytat:
|
Znam przykłady zwyczajnych osób - często właśnie nauczycieli, pracowników socjalnych, kuratorów - działających "na pierwszej linii" w warunkach ostrego kryzysu, z zagrożeniem dla ich fizyczności włącznie.
|
Nie porównuj wolontariuszy, którzy pomagają biednym dzieciom jak jest powódź do krojenia zombi piłami mechanicznymi. To zupełnie inny rodzaj zagrożenia, woda po kolana jest troche mniej hardkorowa.
Poza tym jeśli sesja ma być krótka i skupiać sie na uratowaniu kilku osób, albo poczekaniu na ratunek to nie wykrzesa się z niej żadnej dramaturgii bo postacie będą nastawione tylko na przetrwanie do z góry przewidzianego końca sesji a nie na dalsze perspektywy. Dlatego sesje muszą być długie i nieliniowe, inaczej ssą kule po oporach i niczym nie zaskakują.