Żar ptak gniew twój wraz rozpozna
Twój strach także rozpoznać umie
Ten przyciągnie go do siebie kto uczuciom swym folguje
złe uczucia rozdmuchają płomień ptaka ognistego
Smok lodowy żyje w ciszy karmi się rozpaczą czarną.
Tam gdzie cienie są najgłębsze znajdziesz istotę poczwarną
Chce on zmrozić twego ducha zwabić w śmierci przepaści ciemną.
Ucz się rządzić sobą samym. Jeśli chcesz odejść zwycięsko.
Gryfy to istoty dumne w niebie żyją jak wieści niesie
widok ich niezapomniany gdy szybują po bezkresie,
lecz ich wola jest magyczna nie zaś z krwi i kości tkana.
Musisz siebie opanować by uznały cię za pana.
Kyree to stworzenie dziwne w duszy skrywa mądrości
oszukiwać go nie próbuj myśli na jaw wydobywa
Jeśli chcesz go przywołać twe sekrety wnet odgadnie
Musisz na wiarę zasłużyć. Inaczej wszystko przepadnie.
Ziemia, Woda, Powietrze, Ogień i Umysł taką radę ci dają:
By nad żar ptakiem panować musisz własnym sercem rządzić.
Zanim znajdziesz jamę Smoka musisz własną ciemności poznać
oto lepsza rada magu niźli w księgach się wygrzebie:
Jeśli chcesz przewodzić innym najpierw zostań panem siebie.
Gdy doszedł do skrzyżowania dróg było już południe. Spojrzał na prawo i lewo. Nikogo. Stanął na samym środku i krzyknął ile miał sił w płucach.
-
Chce zostać magiem!!!!
-
Musisz się tak drzeć? Słyszę.
Odwrócił się przestraszony i ujrzał.
Mężczyzna wysoki o mocnej budowie. Siwizna i długi wąs daje mu zawadiacki wygląd. Z założonymi na siebie rękami patrzy na chłopca. Strój jego nie był zbyt bogaty taki sam strój mógł nosić każdy. Twarz jego wyrażała uprzejme zainteresowanie. Spoglądał na chłopca błękitnymi oczami. Jego tenor był melodyjny i radosny. Zdawało się że cała sytuacje traktował z lekkim przymrużeniem oka.
-
A wiec magiem chcesz zostać? I pewnie myślisz że to łatwy kawałek chleba?
- Wiem panie że to ciężka praca i wyrzeczenia. Ale ja chce.
Spojrzał uważnie jakby się nad czymś zastanawiając. I nagle rzucił jedno słowo. Chłopiec uniósł się w powietrze. Latał spojrzał na ptaki które latały nad nim i wzbił się do nich. Gdy już miał ich dotknąć otworzył oczy. Mężczyzna klęczał patrząc mu głęboko oczy.
-
Nie lękasz się.
Ze słów brzęczało zdumienie. Mężczyzna wydał się naprawdę zdumiony brakiem leku u chłopca. Jeszcze chwile patrzył w oczy chłopca.
-
Dobrze zatem pozwól że radą ci się posłużę.
Wyprostował się i zaczął iści. Po chwili obrócił się na pięcie i spojrzał z rozbawieniem na chłopca.
-
Idziesz?
Głos był silny rozbawiony i zaczepny. Rzucał wyzwanie.