| Tesgi ra Pion, Wieczność drogi
W Neerhutln wszyscy są wędrowcami, istotami podróżującymi, bardziej niż inni świadomi swojej śmierci w tym wymiarze. W odróżnieniu od innych krain, nie mają możliwości powrotu do materialnego świata. Gdy umierają, umierają raz na zawsze i żyją w szczęściu lub w agonii poza fizycznym światem.
Każdy został więc przeznaczony na śmierć. Jednak nie po to się narodził. Postacie jak obieżyświaty muszą odkryć sens swojego istnienia, znaleźć skarb, który został ukryty w tym świecie i zdobyć go. Zadania są różne, tak jak i sposoby osiągnięcia celu, sedna życia.
Zagubieni, niemalże potępieni lub wybawieni, podziewają się po świecie w poszukiwaniu prawdy, spełnienia. Na domiar, nawet, jeśli łączą się w grupy, doskonale wiedzą, że mają inne zadania. Jednak i to nie jest do końca prawdą; okazuje się, że po spełnieniu się, czeka ich wolność, w tym samym planie, duchowym, jak innych, albo odejście do Krainy Martwych Cieni - tam, gdzie zostali zapomniani.
Indywidualność zatem jest motywem i siłą napędzającą Ciche Opowiadanie, Xanam ra Bn. Sercem widzenia, czyli bycia, życia jest Lak - środek, fizyczność. Świat jest iluzją, nałożoną na istoty, próbujące je zwieść. W środku tego świata znajduje się Bóg, Jedyna Istota, Źródło wszystkiego, zwany Xax. Ci, którzy dają się zwodzić, nie docierają do Xax. Jednak i iluzja jest krótkotrwała; ci, którzy starali się być pierwsi, staną się ostatnimi, a ci, którzy byli najgorsi ze wszystkich, zacofani, nagle będą przodować.
By dojść do wnętrza, do wybawienia w duchowości przez korytarz fizyczności, trzegba wypełnić zadania serca, wykorzystując rozum i opanowanie.
Tak przedstawia się sprawa dążeń wędrowców, tzw. widzących, Lakumn lub Lakipn (Lakum - r. m., l. poj., Lakip r. ż.). Czas jest ograniczony, ale to nie oznacza, że jest go mało. Przeznaczenie, Maaltis, daje go wszystkim wystarczająco dużo lub odpowiednio, tak, żeby przy niepowodzeniu mieć jeszcze jedną szansę. |