| Jeszcze nigdy nie doświadczył takiego bólu, żar jaki go wypełnił musiał spalić wszystkie zakończenia nerwowe bo niemożliwym było aby po czymś takim mógł stać przytomny i co najdziwniejsze świadomy nie mówiąc o tym, że nadal był żyw. Coś się zmieniło, nie wiedział jeszcze co. Próbował się rozejrzeć nie tracąc o mało równowagi. Widział wszystko z wysokości innej, wyższej, jakby jego głowa była oderwana od ciała, ale jednak nie była.
Wtedy usłyszał jego głos, nawał go Umiłowanym, bo przecież nim był. cały czas to wiedział tylko musiał niepamiętać, teraz wiedział.
Pan Cuchnących Rozlewisk, gdzie się podział lęk jaki przed chwilą we mnie wzbudzałeś, czyżbyś nie mógł mnie skrzywdzić? Jak mógłbyś skrzywdzić Umiłowanego? - myśli przebiegały mu przez głowę.
Potem poczuł jej miękką dłoń, spojrzał na nią z perspektywy jakiej do tej pory nie miał przyjemności doświadczyć.
- Jesteś tutaj , tak się cieszę - jego myśli powędrowały wprost do Sakamae. Poczuł jej zdziwienie, spojrzała na niego z mieszaniną lęku i podziwu.
Jej słowa, kiedy zwracała się do Czarownika odbijały się podwójnym echem, czuł jej lęk... przed nim również, zupełnie niepotrzebny...- droga Samakae
Przyczyna jego uwolnienia, leżała teraz pod ściana obalona przez jaszczura. Marines wykrzyczał swe butne słowa, żył, Ronald poczuł ulgę i zapomniał o Noltanie.
Tak jak powiedziała moja przyjaciółka - kierował swe myśli do obojga - mamy dla Was dary. Zaprowadź nas do laboratorium.
__________________
Nikt nie jest nieśmiertelny.ODWAGI! |