Ja też pamiętam Rhamona czasy "pionierstwa" RPG i wspominam je z przysłowiową łezką w oku. Jest to dowód na to iż im ciężej coś przychodzi tym bardziej to szanujesz.
Oczywiście to bardzo dobrze, że rynek wydawnictw erpegowych jest teraz tak bogaty, ale rzadko kiedy masowość przekłada się na jakość. Im większa dostępność tym grami RPG zajmuje się więcej osób, które mylą to z przysłowiową "komputerową nawalanką".
Każdy szuka w RPG tego czego mu brakuje, jedni odprężenia, rozrywki w gronie ludzi o podobnym poziomie czy najzwyczajniej odmiany na parę godzin, od tej zwykłej betonowo-szarej rzeczywistości, dla innych będzie to tylko wyścig, kto więcej i większych przeciwników pokonał/zabił/zniszczył.
Najlepszą i najbliższą mi odpowiedzią na pytanie : czemu gram w RPG i czemu to ma w ogóle służyć są dwa ostatnie zdania Twojego hmmm... felietonu
.
Nie oceniam punktowo, ale jak dla mnie to naprawdę dobry, a nawet bardzo dobry artykuł.