| Hmmm
Musiałam się dobrze wgryźć w Twój styl, aby podchwycić Twój tor myślenia... Nie wiem czy mi się udało, ale muszę powiedzieć, że podobało mi się to jak to zrozumiałam.
Przyznam, że nastawiałam się sceptycznie, mając na uwadze wcześniejsze doświadczenie z Tobą, ale o dziwo udało ci się teraz. Przekonałeś mnie!
Oczywiście nie do końca. Twój felieton to niesamowicie logiczny monolog, który niesie ze sobą bardzo dużą porcję pozytywnego myślenia, nawet jeśli niektórym, tak jak mnie nie spodoba się Twoje twierdzenie, że życie każdego istnienia zostało dokładnie zaplanowane i teraz toczy się jak pociąg, po ściśle określonych torach.
Mimo to, zawarłeś tam taki spokój a nawet nadzieję, że wszystko będzie dobrze.
Obawiałam się, że będzie to raczej coś dołującego, ale naprawdę bardzo pozytywnie mnie zaskoczyłeś.
Muszę przyznać jednak, że balansujesz na granicy... dlatego boję się powiedzieć, że chciałabym poczytać jeszcze coś Twojego. 'Boję się' to bardzo odpowiednie słowo, nie wiem czemu się boję, ale to właśnie takie uczucie. Może dlatego, że to co piszesz jest o tyle skomplikowane lub nietypowe, że trzeba zatrzymać się, przeczytać ze skupieniem kilka razy, a potem dać się porwać przemyśleniom? Wbrew pozorom to bardzo trudne w tak chaotycznym życiu jaki prowadzę. Boję się też, może dlatego, że... wolę nie myśleć... |