| Halleksowi wydawało się, że za szczęście w trakcie szarży wilków powinien dziękować Morthesowi, Panu Losu, ale przy tym ataku to chyba jego ręką pokierował Ilien, Bóg Wojny. Nie był pewien. Równie dobrze mogłoby chyba być na odwrót ― albo może tylko jeden z nich nad nim czuwał? Na wszelki wypadek zatem zmówił ciche dzięki do obu bóstw, po czym rozejrzał się po polu bitwy.
Cholerny Rusanamani siedział na drzewie. Hallex wiedział, że tak będzie.
Zauważył, że pięciu bestii pozostały już tylko trzy, a oni sami wciąż się trzymali raczej nieźle, co dobrze wróżyło na przyszłość. Nie zamierzał gorączkować się tak, jak jego towarzysz mag. Dość ostrożnym krokiem, wciąż trzymając przed sobą tarczę, tak na wszelki wypadek, podszedł do najbliższej walczącej pary i zaczął pchać mieczem. Celując w żwarca. |