| Jatagan wrócił ubrany w ciemne spodnie w militarny wzór, który były miejską wariację na temat munduru i podobną bluzę, oraz czarną wełnianą czapkę. Przestawił swój motor pod klub, w kufrze za siedzeniem leżał jego brudny garnitur. Na jego twarzy widać było większy luz niż wcześniej, czuł się lepiej w tych ubraniach. Na czarnych skoczkach widać jeszcze było zakrzepłą krew o której najwyraźniej zapomniał. Zszedł z siedzenia, szykował się, aby wejść do środka, ale zauważył Sforę szykującą się do wyjścia. Postanowił poczekać na zewnątrz, aby nie przeszkodzić im w rozmowie. Potem dowie się, czego trzeba. Oparł się o mur i rozglądał się w taki sposób, aby nikt nie miał czelności się zbliżyć. Chyba, że ma ochotę dostać po głowie.
__________________
Nie chcę ukojenia, które mogłoby mi odebrać skruchę, nie pragnę uniesień, które wbiłyby mnie w pychę. Nie wszystko, co wzniosłe, jest święte, nie wszystko co słodkie - dobre, nie wszystko co upragnione - czyste, nie wszystko co drogie - miłe Bogu. |