| Kirdan ciągle narzekał na błoto spowalniające konie oraz na deszcz, który zmusił go do nałożenia kaptura, co niemiłosiernie obcierało go po pokrytej bliznami głowie. Czasem też narzekał na to, że będzie musiał znowu naoliwić topór, oraz szlak go trafi, jeżeli przez ten deszcz zniszczy się kusza.
- Kiedy ten .... deszcz się skończy, co to ... ma być, gdzie te ... słońce.
Gdy Falix zatrzymał konia Kirdan zamilkł i powoli zrównał się z towarzyszem aby przyjąć lepszą pozycję do rzutu, jednocześnie szukając prawą dłonią jednego z noży do rzucania.
__________________
Nic nie zostanie zapomniane;
Nic nie zostanie wybaczone. |