lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Adr · 04-03-2013, 16:48

Kraków. Salon państwa Smolińskich

- Wreszcie oddzwonił – powiedziała głośno elegancko ubrana starsza kobieta.
- Cyprian?- Szpakowaty mężczyzna podniósł wzrok znad książki.
- Tak nasz syn. Nie przyjedzie. Ma konferencje ważniejszą niż rocznica. Żyje jak anachoreta. Biblioteka i uniwersytet. Już na studiach mu tłumaczyliśmy. Oddziel pracę od prywatnych spraw.
- On nie oddziela, bo nie ma prywatnych spraw.
- W tym problem. To wszystko wina tego tranzytu w jego horoskopie. Kwiecień 1967 r. Wenus trygon Pluton. To jedyne sensowne wytłumaczenie jego alienacji i nieudanych relacji z kobietami. Gdyby poszedł w moje ślady, gdyby został artystą i rozwijał talent. Wernisaże, bohema, artyści. Gdybym była w jego wieku nie odpuściłabym ani jednego spotkania. Ale on nic tylko książki, oczywiście książki, książki, książki.

Profesor Smoliński głośno cmoknął przerywając żonie.
- Skończ chcę spokojnie doczytać.

Kielce. Biblioteka.

Cyprian od rana siedział w czytelni głównej Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej. Bywał tu z konieczności. Biblioteka Seminarium Duchownego, która stanowiła jego stałe miejsce pracy była zbyt specjalistyczna, by mógł znaleźć tam informacje o stolicy Islandii. Dziwny list z Reykjaviku, który dotarł do niego kilka dni po śmierci Anny i nieprzeczytany zapodział się w okresie żałoby. Dopiero dziś w nocy pojawił się znowu, kiedy przepakowywał starą walizkę nieużywaną od dziesięciu lat.

Cyprian mocno się zdziwił gdy otworzył kopertę. Pismo Anny tego był pewien. Ale to nie w jej stylu. Ona nie napisałaby takiego listu. Listy Anny to były dzieła sztuki epistolograficznej: wysmakowane stylistycznie, erudycyjne, pełne symboliki i zawoalowanych aluzji. Ona nigdy nie pisała tak wprost. To raczej notatka, jaką mogła zostawić w pośpiechu. W dodatku jeszcze sugestia o anielskim pochodzeniu i duchowym przewodniku. Wszystko poza autentycznym pismem Anny oraz zapewnieniem o miłości wydawało się niedorzeczne.

- Woźny kazał panu doktorowi przekazać. Podobno jakaś bardzo elegancka kobieta zostawiła to w nocy na portierni dla pana Smolińskiego…
- Dziękuje – bibliotekarka jakby czekała na coś. Myślała, że Cyprian coś jeszcze powie. – Słyszała pani, że papież choruje.
- Nie.
- Proszę się modlić za jego zdrowie.

Zaraz po wyjściu Cypriana bibliotekarki zaczęły o nim plotkować.
- Uwielbiam kiedy pan Smoliński przychodzi – powiedziała młodsza koleżanka do bibliotekarki, która przekazała mu notatkę. – Mogłabym na niego patrzeć godzinami. Jest przystojny. Zmarnuje się jako ksiądz.
- Nie marudź. Jakaś kobieta przyniosła mu w nocy ten liścik. Ciekawe co to za jedna i co było w środku?
- Gdyby tylko popracował nad brzuchem byłby idealny. Kiedyś na mnie tak dziwnie spojrzał. Jego oczy są takie głębokie…
- Jak twoje złudzenia! – przerwała starsza poprawiając włosy.
- Owoc zakazany smakuje najlepiej. - wypinając język. Gdyby nie szminka pewnie oblizałaby usta.
- Nie interesuj się nim tak bardzo. Twój mąż może powinien wreszcie dowiedzieć się o twoich flirtach.
- Jesteś okropna. Nawet nie wolno pomarzyć.

Kielce. Seminarium.

W drodze powrotnej do seminarium mieszczącego się przy ulicy Jana Pawła II Cyprian odczytał kartkę z informacją. Brat Franciszek nie zajmował się działalnością naukową, więc Smoliński nie miał zbyt wielu okazji, aby z nim rozmawiać. Postanowił załatwić tą rozmowę od razu. W centrum Kielc można z łatwością poruszać się pieszo między ważniejszymi instytucjami. Przejście z biblioteki do seminarium nie zajęło mu więcej jak kwadrans. Brat Franciszek zawsze był w tym samym miejscu.

- Bracie Franciszku! – zawołał Cyprian wchodząc do seminarium. – Gdzie możemy spokojnie porozmawiać. Co to za pilna sprawa?

04-03-2013, 16:48	#3
Adr RPG - Ogólnie Reputacja: 1	Kraków. Salon państwa Smolińskich - Wreszcie oddzwonił – powiedziała głośno elegancko ubrana starsza kobieta. - Cyprian?- Szpakowaty mężczyzna podniósł wzrok znad książki. - Tak nasz syn. Nie przyjedzie. Ma konferencje ważniejszą niż rocznica. Żyje jak anachoreta. Biblioteka i uniwersytet. Już na studiach mu tłumaczyliśmy. Oddziel pracę od prywatnych spraw. - On nie oddziela, bo nie ma prywatnych spraw. - W tym problem. To wszystko wina tego tranzytu w jego horoskopie. Kwiecień 1967 r. Wenus trygon Pluton. To jedyne sensowne wytłumaczenie jego alienacji i nieudanych relacji z kobietami. Gdyby poszedł w moje ślady, gdyby został artystą i rozwijał talent. Wernisaże, bohema, artyści. Gdybym była w jego wieku nie odpuściłabym ani jednego spotkania. Ale on nic tylko książki, oczywiście książki, książki, książki. Profesor Smoliński głośno cmoknął przerywając żonie. - Skończ chcę spokojnie doczytać. Kielce. Biblioteka. Cyprian od rana siedział w czytelni głównej Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej. Bywał tu z konieczności. Biblioteka Seminarium Duchownego, która stanowiła jego stałe miejsce pracy była zbyt specjalistyczna, by mógł znaleźć tam informacje o stolicy Islandii. Dziwny list z Reykjaviku, który dotarł do niego kilka dni po śmierci Anny i nieprzeczytany zapodział się w okresie żałoby. Dopiero dziś w nocy pojawił się znowu, kiedy przepakowywał starą walizkę nieużywaną od dziesięciu lat. Cyprian mocno się zdziwił gdy otworzył kopertę. Pismo Anny tego był pewien. Ale to nie w jej stylu. Ona nie napisałaby takiego listu. Listy Anny to były dzieła sztuki epistolograficznej: wysmakowane stylistycznie, erudycyjne, pełne symboliki i zawoalowanych aluzji. Ona nigdy nie pisała tak wprost. To raczej notatka, jaką mogła zostawić w pośpiechu. W dodatku jeszcze sugestia o anielskim pochodzeniu i duchowym przewodniku. Wszystko poza autentycznym pismem Anny oraz zapewnieniem o miłości wydawało się niedorzeczne. - Woźny kazał panu doktorowi przekazać. Podobno jakaś bardzo elegancka kobieta zostawiła to w nocy na portierni dla pana Smolińskiego… - Dziękuje – bibliotekarka jakby czekała na coś. Myślała, że Cyprian coś jeszcze powie. – Słyszała pani, że papież choruje. - Nie. - Proszę się modlić za jego zdrowie. Zaraz po wyjściu Cypriana bibliotekarki zaczęły o nim plotkować. - Uwielbiam kiedy pan Smoliński przychodzi – powiedziała młodsza koleżanka do bibliotekarki, która przekazała mu notatkę. – Mogłabym na niego patrzeć godzinami. Jest przystojny. Zmarnuje się jako ksiądz. - Nie marudź. Jakaś kobieta przyniosła mu w nocy ten liścik. Ciekawe co to za jedna i co było w środku? - Gdyby tylko popracował nad brzuchem byłby idealny. Kiedyś na mnie tak dziwnie spojrzał. Jego oczy są takie głębokie… - Jak twoje złudzenia! – przerwała starsza poprawiając włosy. - Owoc zakazany smakuje najlepiej. - wypinając język. Gdyby nie szminka pewnie oblizałaby usta. - Nie interesuj się nim tak bardzo. Twój mąż może powinien wreszcie dowiedzieć się o twoich flirtach. - Jesteś okropna. Nawet nie wolno pomarzyć. Kielce. Seminarium. W drodze powrotnej do seminarium mieszczącego się przy ulicy Jana Pawła II Cyprian odczytał kartkę z informacją. Brat Franciszek nie zajmował się działalnością naukową, więc Smoliński nie miał zbyt wielu okazji, aby z nim rozmawiać. Postanowił załatwić tą rozmowę od razu. W centrum Kielc można z łatwością poruszać się pieszo między ważniejszymi instytucjami. Przejście z biblioteki do seminarium nie zajęło mu więcej jak kwadrans. Brat Franciszek zawsze był w tym samym miejscu. - Bracie Franciszku! – zawołał Cyprian wchodząc do seminarium. – Gdzie możemy spokojnie porozmawiać. Co to za pilna sprawa?