| Odziany w muszle i pióra elf od samego początku zdradzał obiawy zdenerwowania, co jednak nie rzucało się tak w oczy gdyż od momentu opuszczenia pokładu okrętu trzymał się z tyłu. Gdy jednak grupa przystanęła, przesunął się na początkek. Widok zwaliska nie zrobił na nim wyraźnego wrażenia ale gdy zobaczył wskazaną przez orka ścieżkę wyraźnie pobladł. Zaraz też podszedł ku nie nachylił się tak że prawie nosem dotykał brunatnej ziemi, dotknął palcem gleby, wyraźnei coś wkładając do ust. W trakcie tych czynności jego skóra bladła z minuty na minutę, by na końcu stać się biała niczym dziewiczy pergamin. Gdy skończył zaczął niezrozumiale syczeć dygocząc cofając się na kolanach w stronę urwiska. Gdy odsunął się na odległośc około metra wstał wyszarpnął za zapaski szerowki wycięty z muszli szytlet i prawie biegiem skoczył na zwalisko kierując się w stronę wschodzących stopni...
K20: 14; 14; 10; 13; 16. K6: 4; 3; 2; 1; 3; 5. |