Imię i nazwisko (i lub dodatkowo pseudonim): Michał Terlikowski
Wiek: 24
Charakter: Michał lubi harmonię, spokój, estetykę, ale nie jest ponurakiem, lubi się zabawić. Jako najstarszy z rodzeństwa, z nawyku jest opiekuńczy i uważny na otoczenie. Nie lubi przemocy, stara się rozwiązywać sprawy poprzez rozmowę lub zapanowanie nad swoimi emocjami.
Wygląd: Sylwetka ukształtowana przez pracę w gospodarstwie rodziców, dość wysoki (180cm) i krzepki (90kg). Gdyby zwracał większą uwagę na modę, a nie praktyczność i trwałość ubiorów, mógłby być uznawany przez płeć przeciwną za interesującego. Szatyn, brązowe oczy, zwykle lekko zarośnięty. Chodzi zwykle w marynarkach (odpada pranie, prasowanie) i wytartych spodniach (po co kupować nowe, skoro te są jeszcze mocne).
O postaci: Michał wychował się w rodzinie, którą przed 1989 roku nazwano by „badylarzami”. Jego ojciec , a wcześniej dziadek dorobili się na dostarczaniu warzywek Nowej Hucie i Krakowowi. Nie sprawiał większych trudności wychowawczych, pomagał rodzicom w gospodarstwie i zajmował się młodszym rodzeństwem – dwoma siostrami i bratem – kiedy rodzice byli poza domem w interesach, czyli bardzo często. Wybór studiów na historii sztuki na UJ bardzo zmartwił rodzinę – liczyli na jakiś solidny kierunek, który pomoże w domowym biznesie – ale jak to mawiał ojciec, wyładowując obornik: „obrotny facet nawet z gówna zrobi złoto, patrz na mnie, hehehe”. Michał specjalizuje się w renowacji sztuki sakralnej, chce zostać konserwatorem zabytków. Odpowiada mu precyzja i ponadczasowość tej pracy. Ojciec próbował przyciągnąć go do rodzinnej profesji i zapoznać z realiami życia, czyniąc go szefem robotników sezonowych. Michał nie znajdował w tym upodobania, ale zdobyte w ten sposób pieniądze pozwoliły mu brać dodatkowe lekcje przedmiotów artystycznych, które miały zwiększyć jego kompetencje jako konserwatora. Przeforsował również możliwość założenia w domu kuźni i zajęcia się kowalstwem artystycznym. Zawarł znajomości z grupami odtwarzającymi realia różnych okresów historycznych, ciekawiło go jednak rzemiosło, nie machanie bronią.
Piotrka Pawlika poznał podczas prac renowacyjnych na Wawelu. Szukał jakiegoś „miejsca mocy” czy „czakramu”. Okazał się zaciekłym dyskutantem, gdy przyszło do tematu pracowni alchemicznej i od „roboczego piwka” potoczyła się dalej znajomość. Kolorytu tym relacjom dodał przedstawiony przez Piotrka Mati, jego entuzjazm i nie branie do siebie krytyki sprawiły, że Michałowi częściej chciało się robić coś nowego, niż cyzelować stare, a Piotrka pozwalały przekonywać, by nie zniechęcał się tak szybko. Ot, na przykład, ostatnio Michał zadziwił rodziców chęcią wyjazdu na Mazury na „męskie wakacje”. Jak kto skomentował ojciec? „Baw się chłopcze, jeszcze się urobisz po łokcie” (
Donatan RÓWNONOC "Nie lubimy robić" Borixon, Kajman - YouTube ). Do pomysłu wyjazdu chętnie odniosło się jeszcze kilku kolegów z „paczki imprezowej” Piotrka i Matiego, kto jednak będzie mógł się wyrwać?
Bagaż (jak na normalnych studentów przystało - karabinom, pistoletom itp. mówię nie): plecak z wewnętrznym stelażem, bojówki i kurtka na komary, maść na komary (chłopaki pewnie zapomnieli)trochę koszulek, krótkich spodenek itp., buty sportowe i sandały, mapa okolicy, przewodnik po miejscach historycznych, latarka, apteczka z lekami przeciwgorączkowymi, przeciwbólowymi, na zatrucie i kaca i opatrunkami oraz wodą utlenioną (chłopaki pewnie zapomnieli), przybory toaletowe, notatnik i szkicownik, przybory i miarki do szkicowania, scyzoryk, toporek do rąbania drewna (co to za wyjazd bez melanżu na łonie natury), dwie paczki zapałek, latarka i zapasowe baterie, 2 razy 0.7 Bolsa (chłopaki pewnie znowu zapomnieli), 2 razy sok, paczka chipsów, parę batonów, portfel z dokumentami, pieniędzmi i kartą, dwie paczki Alka Seltzer (na dzień następny, chłopaki….).