| Gdy w słuchawce usłyszała głos męża, zdziwiła się, że do nie dzwoni. Ostatnio wracał późno do domu, wręcz nad ranem, ale widać znalazł jej karteczkę.
- Damy radę… zawsze dajemy, nie? Zaadoptujemy jakiegoś murzynka z Haiti, chcesz? - w tym momencie wiedziała już, że z tej rozmowy nic nie będzie. I z ich małżeństwa także. Poczekała aż skończy swoją jakże interesującą wypowiedź i odpowiedziała:
- Nie dzwoń więcej do mojej mamy i nie niepokój jej. Mnie już tu rano nie będzie. Papiery rozwodowe wyślę Ci pocztą. Żegnaj.
Nie dając mu czasu na odpowiedź rozłączyła się. Jeśli za chwilę znowu rozlegnie się dzwonek po prostu odłączy telefon. Z pijakiem nie ma co rozmawiać, a nawet gdyby był trzeźwy raczej by jej nie przekonał. Masażyk całego ciałka? Nie pamiętała by w ciągu ostatnich dwóch lat coś takiego jej proponował, ostatnio chodziło tylko spłodzenie potomstwa i nic więcej, zero uczucia i pasji. Tak naprawdę ich małżeństwo umarło jeszcze zanim dostali te wyniki.
Aniela nie wiedziała czy gdy tu zostanie nie zjawi się zaraz Tomasz, ale nie wpuści go jeśli przyjedzie. Po co mama ma słuchać tych awantur. Kobieta w myślach wyliczała wszystkie rzeczy, które powinna mieć spakowane na jutro. Wygląda na to, że wszystko jest w walizkach. Miała w sumie dwie średnie walizki, trochę ciężkie ale na szczęście poręczne. Da sobie radę, a na miejscu zamówi taksówkę. Miała już nawet książkę w torebce na podróż. Myślami była już w drodze. W drodze do nowego życia.
__________________
Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher |