No cóż, dla mnie również to jedna z najlepszych serii fantasy, co nie zmienia faktu, że sporo zastrzeżeń mam i przez niektóre z nich lektura jest mocno utrudniona.
Co do notatek - być może to tylko kwestia jakości intelektu :P Ja wprawdzie nie gubiłem najważniejszych wątków, cały czas się orientowałem co się dzieje, ale jeśli chodzi o te wszystkie pomniejsze historie, niejednokrotnie miałem wrażenie, że coś mi umyka.
Do Tiste Edur przekonać się nie mogłem, ale to pewnie kwestia gustu. Mi ta cześć sagi zwyczajnie się nie podobała.
Chyba walnąłem lekką gafę, bo Klips&company to przecież Tiste Andii.
Cytat:
|
Postępujący humor to też nie wada, bo był uzasadniony. Nie były to postacie zmieniające swoje charaktery, a raczej takie, które poznawaliśmy lepiej. Autor nie zrobił komediantów z Kalama, czy Jednorękiego, ale rozwinął wątki tych, który od swojego pojawienia powodowali uśmiech.
|
Z tym jednym się zgodzić nie mogę. Prachetyzacja następuje w sposób absurdalny i niestety nie przez "poznawanie lepiej" zabawnych postaci, a przez ich namnożenie. W pierwszym tomie mamy rewelacyjnego grubaska, Staruchę i... To chyba tyle? W tomie z Teholem Beddictem takich postaci mamy już na pęczki. Ba! Cały wielki wątek z tym geniuszem finansowym jest jak żywcem wyjęty ze Świata Dysku. Mnie to drażniło
Cytat:
|
Mnogość wątków i ich domykanie kilka tomów dalej dla mnie tworzą bardzo przemyślany i niezwykły rodzaj historii.
|
To akurat szczera prawda i łapię się za głowę, że o tym nie napisałem. To jedna z największych zalet serii - ten fantastyczny sposób w jaki poszczególne historie w sposób maksymalnie logiczny i zgrabny dopinają się razem. Świetna sprawa.