Dzień chylił się ku zachodowi. Karl Hubauer z okna swojego gabinetu mógł podziwiać cienie kamieniczek tańczących na placu rynku. Chłopi gnali ze swoim inwentarzem z powrotem do domów, miejscowi kupcy zaś pospiesznie pakowali swoje stragany. Rynek powoli rozświetlał się blaskiem latarń, kilka karczm powoli zaczęło grać krzykami biesiadujących, z akompaniamentem tłuczonego szkła.
To był piękny, słoneczny dzień, jednak komendant był rad z jego zakończenia. Miał dosyć awanturujących się przekupek i ciągłego wzywania straży do rozstrzygania chłopskich sporów, ciągłych donosów na sąsiadów, rzekomych wyznawców mrocznych potęg. Pies otruty przez sąsiada, ojciec lejący batem swoje dzieci, albo żona puszczająca się z jakimś rybakiem. Nikt przecież nie uwierzy, że to zwykła banda skurwysynów. Każdy wietrzył podstęp.
Czasem zdarzy się jakaś atrakcja. Przejście fanatyków przez miasto, pojedynek szlachciców o względy jakiejś niewiasty, na próżno, gdyż całe miasto wiedziało, że owa niewiasta za garść srebrników oddawała się byle woźnicy. Ale co szlachecka krew się polała, to się polała. Krasnoludy mają tu nawet swoje getto, mimo, że jest ich ledwie setka, to i tak większość miejscowych omija południowy plac, przemianowany prześmiewczo na Kurzplatz.
Hubauer uwielbiał ten moment przejścia, kiedy pulsujące życiem Hilte traciło nagle dech wraz z pojawieniem się zmierzchu. Dlatego poczuł nieopisaną irytację, kiedy usłyszał nagłe pukanie do drzwi.
-
Wejść! – warknął. Do środka wślizgnął się młody blondyn w mundurze ze lśniącymi, srebrnymi guzikami. Komendant zlustrował uważnie swojego adiutanta, po czym odrzekł:
-
Co dla mnie macie, Stirlitz? - Melduję, panie komendancie! - Młody wyprostował się, jakby połknął kij. –
Zachodnia brama zamknięta, straże na Waldenplatz rozstawione, właściciel „Latającego ryczywoła” powiedział…
Komendant przyjrzał się uważniej twarzy adiutanta, czy aby jego podopieczny nie popełni jakiegoś służbowego wykroczenia.
- … że zgodzi się na czasowe zamknięcie zajazdu.
Hubauer wydał z siebie głośne parsknięcie. Stirlitz był uosobieniem tego, czego Karl nienawidził w tym mieście. Owoc kumoterstwa, protekcjonalna postawa. Posada adiutanta miała być niejako stażem przed karierą w wojsku. No, ale minie pół roku i Hubauer dostanie nowego przydupasa, w komplecie z nielekkim trzosem. Chyba, że tej nocy coś pójdzie nie tak…
******
Witam w mojej rekrutacji do Warhammera 2ed.
Sesja docelowo miała mieć formę warsztatów, ale brzydko wygląda taki dopisek w tytule
Tak więc, szukam graczy (prawdopodobnie do 4), bez ograniczeń wiekowych, takich, co codziennie rano składają ofiarę dla Boga Krwi, oraz takich, co grać w PBFy chcą się dopiero nauczyć. O czym będzie sesja? Nie powiem, kot w worku.
Do rzeczy,
karty postaci:
Pełen zestaw danych, począwszy od imienia, nazwiska, profesji (jedna), rasy (dowolna, wszystko o wzroście niższym niż 1,5m i długości uszu większej niż 8cm będzie miała ciężko), znaku zodiaku, poprzez wygląd i charakter, na historii i ekwipunku kończąc. A, statystki będą również,
jedno darmowe rozwinięcie, rzucać mi się za gracza nie chce, ale jak mi się nie spodobają, to zareaguję odpowiednio.
Jak ktoś nie umie, to mu pomogę, przed sesją nie gryzę.
Lubię czytać, jakby ktoś pytał. Obowiązuje konkurs kart, a nie jakieś kółko wzajemnej adoracji i nepotyzm.
Historia ma się zakończyć w
Hilte, miasto położone między Wurzen i Bek, w Ostlandzie, w roku 2522 KI.
Karty słać na mejla,
revan.li.89[małpeczka]gmail.com
Zgłaszać się tutaj, pytać tutaj lub na
gg: 3777067
Co do mechaniki samej gry, będą akcje w GDocach, trochę rzucania, terminy postowania ustali się po zakończeniu rekruty, a więc... Powodzenia.
Termin rekrutacj:i
16.06.2013