Wnerwik

Randalowi podkradał się do domniemanego przeciwnika niczym jakowyś myśliwy, zbliżający się do zwierzyny. Stawiał stopy ostrożnie, uważając, by nie nadepnąć na jakąś gałązkę. Cierpliwość się opłaciła - udało mu się zaskoczyć wroga, którym okazała się być, niczego nie podejrzewająca, wiewiórka, która właśnie spokojnie chrupała sobie orzech.


Popatrzyła ze zdziwieniem na obcą istotę, po czym czmychnęła na pień najbliższego drzewa.


Chwilę później łotrzyk usłyszał trzask dobiegający gdzieś z góry, po czym ponownie zobaczył wiewiórkę - uderzyła o ziemię tuż przed nim, najwyraźniej martwa. Nie ruszała się... Nic dziwnego, wszak upadła z kilku metrów. No i coś wcześniej odgryzło jej głowę.


Tymczasem Abelard zbliżył się do trupów i próbował dociec co się właściwie stało w tym miejscu.

Oględziny ciał zdradziły, iż gwardziści najwięcej ran mieli na nogach. Ba! Większość umarła z powodu przecięcia tętnic udowych. Zagadka wszechobecnej krwi rozwiązana.
Ślady wskazywały na to, iż napastnicy udali się do lasu, w stronę gdzie właśnie buszował Evenwood i Jovin. Warto zauważyć, że ślady były niezwykle drobne...
Lotki strzał nie powiedziały mu wiele, jednak warto było zwrócić uwagę na same strzały - były dziwnie krótkie, a na bełty nie wyglądały. Łuk, z którego je wystrzelono również musiał być niewielki, za mały dla normalnego człowieka.


A skoro już mówimy o strzałach - jedna z nich, wyglądająca tak samo jak te, którymi ozdobione były trupy, wbiła się właśnie tuż obok stopy Abelarda. A za nią poleciały następne...
Strzała wymierzona w ojca Tristana wbiła się w ciało, nad którym się właśnie modlił. Krasnolud miał mniej szczęścia - gdyby nie zasłonił się w porę tarczą pewnie musiałby wyciągać drzewce ze swej piersi.