Od wstrząsających wydarzeń w lesie minęło kilkanaście godzin. Podróżni dotarli do bram najbliższego miasta, a gdy tylko się do nich zbliżyli opadli z sił.
Przebudzenie. Małe pomieszczenie z okratowanym wejściem. Cela. Piękny początek przygody…
<img src="http://www.skyrimnexus.com/images/2596035-1336459918.jpg" Width="640" height="360"/>
Pomieszczenie było obszerne i jak na celę przystało, nie było stąd innego wyjścia. W pomieszczeniu znajdowało się 10 osób. Część już się przebudziła część jeszcze spała. Ich stan, zapytacie? Dobry, wszyscy którzy zostali ranni dnia poprzedniego zostali opatrzeni, reszta wypoczęła na tyle na ile to było możliwe. Wątpliwego stanu zdrowia był jedynie brodaty starzec śpiący w kącie, tuż obok prowizorycznej ubikacji.
Wszyscy czkali na strażników, pogrążeni w zamyśleniu. Wszyscy trafili do celi gdyż znajdowali się w tym samym czasie przy bramie miasta. Nie każdy jednak był w takim samym stanie. Grupa która przyszła od strony lasu najbardziej ucierpiała. Z 6 członków zginęła dwójka. Z tych którzy przeżyli tylko trójka trafiła do miasta. (Rimini odłączył się po wyjściu z lasu).
Największe poruszenie przy bramie zrobiło pojawienie się Dobrego Zanka i Anubisa. Wszyscy byli w szoku. „Wróg czy przyjaciel” myślano. Nie wiedząc co począć ich również zabrano do celi.
Kuroryou miał najwięcej szczęścia ze wszystkich. W tym świecie pojawił się dokładnie pod bramą miasta. To był kolejny szok dla strażników. Nie był on ranny ani zmęczony. Nie zdążył jednak dojść do słowa i został zabrany z resztą towarzystwa.
Co do ostatniej dwójki… Anthrilien nies toczył żadnej walki. Pojawił się jednak w powietrzu. Ok 40m nad ziemią. Z jeszcze jedną postacią. Lecz w przeciwieństwie do towarzysza zahamował upadek lewitacją. Później się błąkal aż w końcu natrafił na Catanzaro. Chłopiec był cały podrapany, a wokół niego leżały ciała wilko-podobnych zwierząt. Później spostrzegli miasto i udali się w jego kierunku.
Niebiesko-włosa dziewczynka leżała wygodnie oparta o ramię Bukemizu. Czekała tak jak i wszyscy obecni (oprócz staruszka) na strażników. Po chwili upragnione postacie pojawiły się za kratami.
- Widzę że wszyscy już doszli do siebie. – Powiedział strażnik. – Dobrze. Przepraszam za niewygodę, nie byliśmy przygotowani na przybyszów. Jedyne co mogliśmy wam zaoferować to nocleg i opatrzenie ran. Tu są wasze rzeczy. – Wskazał na skrzynię stojącą przy ścianę korytarza. – Możecie wyjść. Muszę wracać do swoich zajęć. Nie mogę wam teraz w czymkolwiek pomóc, ale zawitajcie do baru „Pod Rogatą Bestią”. Tam powinniście znaleźć pomoc. Tu panowie, macie parę drobnych monet. Macie, jak sądzę, ochotę na złagodzenie spierzchniętych gardeł. – W tym momencie spojrzał się na niebiesko-włosą i Catanzaro. – A dla dzieci jakiś soczek. Dobra a teraz się zbierajcie.
Żaden z przybyszy nie marudził. Wszyscy wyszli bez ociągania z celi i wzięli swoje rzeczy. Później wyszli z piwnicy służącej za więzienie.
- To mamten budynek. No już ruszajcie. – Wskazał strażnik po czym oddalił się bez słowa.
Żaden z podróżnych nie wiedział co w tej chwili powinien zrobić. Wiec jednomyślnie, bez wypowiadania choć jednego słowa, skierowali się do oberży.
<table><tr><td><img src="http://dungeonsmaster.com/wp-content/uploads/2010/05/old-world-tavern.jpg" Width="350" height="200"/></td>
<td><img src="http://castlesandcooks.com/wp-content/uploads/2011/03/Typical-Tavern.jpg" Width="350" height="200"></td></tr></table>
W oberży jak to zwykle bywa, było wesoło i gwarno. Budynek był piętowy, jednak tylko parter był dostępny dla gawiedzi. Za barem krzątał się barman.
Większość stolików była zajęta. Jednak znalazły się jeden większy i pusty dla nowych przybyszów. Oczywiście pojawienie się nowych, w szczególności Anubisa i Zanka, wzbudziło wielkie poruszenie. Po chwili niezręcznej ciszy, którą przerwał barman, wszyscy wrócili do swoich zajęć i zabaw.
Przy jednym ze stołów siedziała brązowowłosa piękność rywalizująca z jakimś oszołomem w piciu alkoholu. Wokół stołu zgromadzona było hołota dopingująca to dziewczę to jej rywala.
Przy innym siedizał biało włosy młody mężczyzna z 6 mieczami przy pasie. Nie wyglądał na przyjemnego.
Na balustradzie piętra siedział zakapturzony, w biały płaszcz, mężczyzna. Uważnie obserwował całe pomieszczenie spokojnie dopijając swój trunek.