| Naim większość drogi podróżował również pieszo razem z kompanami. Jedynie w sytuacjach wymagających tego dosiadał konia. Zaledwie ruszyli zwierzę pierwsze zarżało i stało się niespokojne, potem zrozumiał dlaczego.
Tak, szósty dzień, dopiero szósty pomyślał Naim, to i tak nieźle i spokojnie jak na te czasy. Nadzwyczaj długo wędrowali w spokoju i bez przeszkód. I proszę ... dzikie czasy, dzikie stwory pomyślał, choć miał nadzieję, że się myli. Zdecydowanie z bandytami łatwiej im zapewne byłoby sobie poradzić niż z chordą mutków ...
Zgodnie z prośbą Faro sięgnął po łuk aby być przygotowanym do dystansowej walki. Gdy towarzysz ruszył bliżej do miejsca zdarzenia, Naim zdał sobie sprawę, że wydarzenia miały miejsce niedawno. Mogli być niezłym celem kolejnego ataku, powinni zejść z drogi, nieco się ukryć.
- Zejdźmy z drogi, nie stójmy tak na środku- odezwał się do Balbinusa, jednocześnie czujnie rozglądając się wokół. - Najpierw przekonajmy się, że jesteśmy tu sami.
Chciał zbliżyć się do najbliższej kępy drzew i krzaków, ukryć się by stamtąd przyjrzeć się co się dzieje ewentualnie korzystając z ukrycia zorientować się wokół czy są sami.
__________________
Pro 3:3 bt "(3) Niech miłość i wierność cię strzeże; przymocuj je sobie do szyi, na tablicy serca je zapisz" |