| Izaakesz szedł w kierunku majaczących w ciemnościach postaci pod osłoną nocy. Deszcz, świszczący wiatr i grzmoty piorunów skutecznie tłumiły dźwięk błota pod jego stopami. Kątem oka elf obserwował co czynią jego kompani. Barbarzyńca nie poszedł w jego ślady lecz dalej pewnym krokiem kierował się do celu. Reszta drużyna poszła za nim.
Na chwilę musiał spuścić z nich wzrok by nie zaplątać się w krzaki malin i czarnego bzu. Wtedy też zauważył że nie jest sam. O kilka kroków od niego stał sędziwy gnom w swoim kapeluszu czarodzieja. Izaakesz był zdumiony faktem, że nie usłyszał kiedy ten się do niego zbliżył. "Gdyby ten gnom miał szpony i wielkie kły oraz gdyby jego brzuch świeciłby pustkami to już bym gryzł glebę" - pomyślał pouczająco kagonesti. Na szczęście był to poczciwy mr. Wonka. Stał i coś wskazywał. Tropiciel podszedł i spojrzał na elegancko wydeptaną boczną ścieżkę. Wydawała się dużo bardziej komfortowa niż gęste krzaki,. Elf pokiwał głową z niedowierzaniem i uśmiechnął się pod nosem. Ruszył ostrożnie ową ścieżką. Kierowała ona prosto za chatę przy której elf mógł już dostrzec kim były nieznane postacie.
Szczerze wolałby zobaczyć uzbrojone minotaury. Patrzył osłupiały ze smutną miną na bujające się bezwładne ciała, targane porywistym wiatrem. Reszta kompani stała tuż przy nich i o czymś dyskutowała. Blask księżyca ukazał całą masę wisielców. Z pewnością wydarzyło się tu coś okropnego i choć można by powiedzieć że już po wszystkim elf czuł niepokój. Spojrzał na towarzyszącego mu gnoma a następnie zapytał.
- Rozejrzymy się trochę?
__________________
"Rzeczą ważniejszą od wiedzy jest wyobraźnia."
Albert Einstein |