| Zdecydowanie bardziej pociąga mnie - w rozumieniu tego tematu - wierność, ze względu na to, że mając stałą drużynę istnieją większe możliwości do zagrania długiej kampanii, podczas której naprawdę można zżyć się z postacią, co marzy mi się już od dłuższego czasu.
RPG to jednak nie tylko odgrywanie postaci, ale przede wszystkim kontakt z żywym człowiekiem i uważam, że przede wszystkim to należy wziąć pod uwagę, odpowiadając na pytanie zawarte w temacie. Jestem jednak troszkę nieśmiałą osobą i częste wchodzenie w środowisko nowych graczy byłoby dla mnie nieco trudne, niekomfortowe, w pewnym stopniu krępujące. Chyba, że byliby to ludzie w pewnym stopniu mi znani, ale tacy, z którymi nie miałam jeszcze okazji grać.
Gdybym miała wybierać spośród tych dwóch opcji, stanęłabym po stronie wierności.
Lubię różnorodność, więc sądzę, że najlepiej byłoby pożenić poligamię z wiernością - jednocześnie grając ze stałą drużyną od czasu do czasu sesjować z zupełnie nowymi ludźmi.
__________________
"The brim of my hat hides the eye of a beast
I’ve the face of a sinner but the hands of the priest." |