| Plan wydawał się działać, na początku zwłaszcza. Zerkając na niedźwiedzia widziała, że ciągle kręci się w tym samym miejscu, wędrując w te i wewte. Szum fal zagłuszał dźwięk, widziała jednak jak otwiera paszczę, wydając z siebie ryki niezadowolenia i złości. Kilka razy próbował wejść do wody, lecz wycofywał się szybko. Aż tak bardzo nie pragnął dobrać się do potencjalnej ofiary, lub tylko obiektu, na którym mógłby się wyładować.
Jade w tym czasie była już dwadzieścia metrów dalej, zbliżając się powoli ku brzegowi. Spienione fale ukrywały większość szczupłej sylwetki, zwinnej i silnej na tyle, by nie zdradzić się niczym. Wybrała idealny moment, będąc już na płyciźnie. Wraz z odpływem kolejnej fali i odwróceniem się zwierzęcia, wstała i popędziła ku granicy drzew. Tylko albo aż dwadzieścia metrów, które mniej więcej dzieliło ją od lasu, wydawało się obecnie niesamowicie wielką odległością. Biegła, nie zważając na to, że rani sobie stopy na ostrych krawędziach kamieni. I już była prawie bezpieczna, gdy dobiegł ją ryk niedźwiedzia. Dostrzegł ją wreszcie i odwrócił się, stając na tylnych łapach. Nie zatrzymała się, wbiegając pomiędzy drzewa. Cała mokra i zziębnięta nie mogła odpocząć. Zwierzę opadło z powrotem na wszystkie cztery łapy i kierowało już w jej stronę. |